Hani sen rüzgardın, bense yaprak? Hani göz aydınlığım, ışığım sendin. Hani sen gidince gece başlıyordu. Gecemi aydınlatandın. Gönlümde ezgiler yapıyordun, hani kalbimdeki derdin nakşındaydın, hani gözlerin tuzaktı, hani saçların tuzaktı, hani zülfün akşama benzerdi. Akıl kuşunu tuzağa düşürmüştü, hani sürekli pusuda yatan sevgimle yaşamaktan bıkmıştın.
İşte böyle, gözüme başka hayalin girmesine izin vermeyen aptal romantiğim hâlâ.