Durmuyordu, durmak bir yana, git gide şiddetleniyordu bu sarsıntılar!. Sarsıntıyla kolkola gelen müthiş uğultu ise sarsıntıdan daha fazla bir korku, daha fazla bir dehşet veriyordu insanın içine!. Bu bir ses miydi, yoksa yıllarca bilinerek büyüyen öfke ve kızgınlık dolu bir homurtu mu pek anlaşılmıyordu!.
Ne yapacağını şaşıran Hakan!. Duyduğu dehşetten nefes almayı unutmuş gibiydi. "Aman ya Rabbi ne kadar uzun, ne kadar da uzun sürüyor" dedi içinden!. Küçücük bir zaman dilimi olan saniyeler, küçücük içlerini deprem gerçeğiyle doldurarak bir saat, bir gün, bir hafta gibi genişliyorlardı sanki!.
(Tanıtım Bülteninden)
