Biliyorum ki en eski klişeler geçerliliğini koruyor hala: Zaman her şeyin ilacıdır. Göremesekte tünelin sonunda ışık vardır. Her gecenin bir sabahı vardır. Ve kelimeler bazen, bizi özgürleştirir.
Tamam, biliyorum insanız biz. Mahremiyeti önemseyen bir türüz. Diğer memelilerin aksine kıyafetler giyer, kapalı kapılar ardında üreriz. Bedenimiz ve aklımızda bir şeyler ters gittiğinde bundan utanırız. Ancak hepsini aşacağız ve bunu durumumuz hakkında konuşarak yapacağız. Hatta belki üstüne okuyup yazarak.