Asıl kötülüğüm nereden geliyor bilir misiniz ?
En büyük kepazeliğim her an, en kızgın anlarda bile,
Hiç de kötü, hırçın bir insan olmadığımı,
Sadece serçeleri ürküten kaynana zırıltıları misali
Kuru gürültü çıkardığımı utana sıkıla idrak etmemdir.
Hiddetten ağzım köpürmüşken biraz yüzüme gülüp,
Önüme bir bardak şekerli çay sürerek gönlümü alırsanız,
Belki hemen o anda yelkenleri suya indirirdim
Üstelik duygulanırdım da; ama ihtimal, sonradan kendi
kendime kızar, utancımdan aylarca uykularımdan olurdum. Huyum böyleydi işte...