“YES 10 Yaşında
Evet tamı tamına 10 yıl oldu Yes kitabım çıkalı. Türkiyede bir ilkti ve ne yazık ki ilk ve son olarak kalmaya devam edecek gibi gözüküyor. Kitabı hazırladığımda o zamanlar ne internet diye bir şey, ne de bu günün gelişmiş bilgisayarları yoktu bende. Kitabın hazırlanması için gerekli olan materyaller son derece kısıtlıydı. Varolan şey bir plakçalarım ve Yes in her biri sanat eseri sayılacak plaklarından ibaretti ve de geniş hayalgücüm. Sadece bu imkanlarla hazırlamıştım kitabımı. Bir daktilodan dahi mahrum samanlı kağıtlara el ile yazdığım eskizler kitabı oluşturdu ve Yes’in kendisine yürekten bağımlı hayran kitlesinin kütüphanelerinde saklanmaya devam ediyor. Bunu adım gibi biliyorum. Metallicaların Nirvanaların Pearl Jamlerin prim yaptığı bir dönemde kartpostal basar gibi üretilen Metal müzik kitapları ve dergilerinin yanında Yes bir süs gibi duruyordu aslında.
Yes kitabı hazırlık aşamasındayken yalnızca bu zorluklarla boğuşmak zorunda kalmamıştı. Editörlerin sert muhalefetine, acımasız eleştirilerine dayanmak zorunda kalmıştı, hatta yayınevi kitabı basmak konusunda karar verdiğinde kitabın ticari zararının diğer kitap satışlarıyla dengelenebileceği söylenmişti.
Metal müziğin endüstri olduğu doksanlarda cilalı parlak kağıtlara basılan heavy metal müzik kitaplarından kaç tanesi hatırlanıyor acaba şimdi?. Yes’e sıkı sıkıya bağlı fanatikleri için (her yaş grubundan) Türkiye’de hazırlanmış bu yegane tek kitabın değeri kuşkusuz çok büyüktür. Fakat Yes dönemin şartlarına göre ticari bir intihar olarak görülmüştü ve bu açıdan tüm diğer kitapların arasında bir istisnaydı kuşkusuz. Yayınevi için boşuna sıkılmış bir kurşun, az sayıda bulunan fakat gruba gönülden bağımlı hayranları için bulunmaz bir nimetti .Kısa süre sonra görüldü ki Müzik kitabı endüstrisi baronlarının(kişi isimleri vermek istemiyorum)kaygıları boşunaymış. Kitabın basılmasına karşı olan(ticari intihar olarak gördükleri için)birkaç editör bile basım tarihinden sadece 3 ay gibi kısa bir sürede Yes’in ikinci baskıya girmesini hayretle ve şaşkınlıkla izlemişlerdi.
2010’lu yıllara yaklaştığımız şu dönemde hala Yes’le ilgili yeni bir kitabın yazılmamış olması ne kadar üzücü olsa gerek. Oysa ben tüm imkansızlıklar içinde Yes’i hazırladığımda en büyük amaçlarımdan biriside bir milatın başlangıcı olmasıydı. İleride benden çok daha fazla imkanlara sahip olabilecek müzik yazarlarının Yes’le ilgili kitaplar yapmasını beklerdim. Ancak ne yazık ki devamı getirilemedi. Kısacası bayrağı kimselere devredemedik. Yes grubuna gelirsek; grup70’lerde müzik devriminin içerisinde yeterince yerini almıştı.80lere doğru çöküş dönemide yaşamıştı. Ancak Yes 90’lara çok daha güçlü temellerle giriyordu. Kuşkusuz O yıllarda çıkartmış olduğu albümler için saman alevi denilebilir. Fakat Yes bir klasik olma konusunda 90ları bir sıçrama tahtası olarak kullanmıştı diyebiliriz. Yes zaten 70’lerde piyasaya sürmüş olduğu albümlerle sırtını sağlama almıştı ve 90larda bu kredisiyle besleniyordu. Her şeyden önce Grup artık 80lerin ezici, yıkıcı punk akımının o büyük sallantının tecrübesini yaşamamış mıydı? İşte 90ların poprock, hip hop akımından da sıyrılıp 2000’lere merhaba diyebilirdi ve aynen de öyle oldu. Yes bundan 300 yıl sonrada dinlenecek, konuşulacak bir müzik grubu konseptini, müzik ekolünü ve tarihin derinliklerinden almış olduğu tınıyı en başlarda zaten yakalamıştı.
Evet işte bu konsepttir, ekoldür ve tınıdır beni 10 yıl önce bu kitabı yazmaya yönelten ve şimdi kitabın10.yaş gününde bu yazıyı yazdıran. Tüm Yes’cilere sevgilerle.
Cem Akkılıç
Heybeliada İstanbul 2007″
