Ama dünyadan içinin burkulduğunu söyleyen de, dünyadan geçebilen de, dünya sözcükleriyle konuşmak mecburiyetinde şunun şurasında. Şimdi artık ne düşerse elem çeken kalemin nasibine.
Korkunç sancılarla bedeninden kopan şeyi kucağına aldı.
Saracak sarılacak ne varsa onunla sardı.Korudu kolladı, öptü kokladı.
Böyle tanıdı anneliği Havva, Adem anneliğin ismini böyle hatırladı.
Bastırdı göğsüne yavrusunu annelerin ilki.Saçlarının kuytusuna gömdü Cennet kokusunu.
Göğsünden ilk sütü emdiği an ,öyle yükseldi ki ruhu Havva'nın başı arş-ı Rahman'a vardı.
Cennetten sürgün edilmiş kadının, Cennet şimdi ayaklarının altındaydı..LÂ...