Eco son çalışmalarında, çağdaş eleştirel düşüncenin önde gelen çizgilerinden bazılarının -özellikle Derrida'dan esinlenmiş olup, kendi "yapıçözüm" olarak adlandıran ve öncelikle Paul de Man ile J. Hillis Miller'in yapıtlarıyla bağlantılandırılan Amerikan eleştirisi üslubunun- okura sınırsız, denetlenmesi olanaksız bir "okumalar" sağanağı yetkisi vermesi olarak gördüğü tarzından duyduğu rahatsızlığı dile getirmiştir. Eco'nun bu kitaptaki konferansları, "sınırsız semiosis" fikrinin yanlış temellük edilişi olarak gördüğü anlayışa karşı bu protestoyu geliştirerek, kabul edilebilir yorumlar yelpazesini sınırlamanın, dolayısıyla bazı okumaları "aşırı yorum" olarak belirlemenin yollarını araştırmaktadır. (Giriş: Stefan Collini)
Kesin olarak bilme ile kesin olarak bilememe arasındaki bariz derece farklarına karşın, dünyayla ilgili her resim, başka yorumlara açık, kendi içinde bir kitaptır...
Her okuma edimi, okurun yetisi, okurun dünya bilgisi ile iktisadi olarak okunması için belli bir metnin varsaydığı bir tür yeti arasındaki güç bir geçiştir.