Yunus eydür:
“Sen sana ne sanursan/Ayruğa da onu san.”
Sen kendin için ne diliyorsan, öteki için de onu dile.
Empati teriminden kaç yüzyıl önce söylemiş bunu.
Ayruk için iyiyi dilemek, elindeki sükkeri (şekeri) ayruğa sunup ağuyu kendi yutmak, bizim temiz irfanımızın düsturlarındandır.
İnsanı dost bilmek, emanet bilmek, misafir bilmek bizim ruh dünyamıza da nakışlanmış bir meyil.
Bu yüzden “İnsan insanın kurdudur” sözünü değiştiriyorum; “İnsan insanın yurdudur.” Biz birbirimiz için sığınak ve biz birbirimiz için ilticâgâhız.
Benim bunda kararım yok, ben bunda gitmeğe geldim
Bezirganem metaım çok, alana satmağa geldim
Ben gelmedim dava için, benim işim sevi için
Dost'un evi gönüllerdir, gönüller yapmağa geldim
Senden gelir cevr ü cefa
senden gelir cevr ü cefa,
ben âh u vah etmeyeyim,
düşmüşüm aşkın oduna,
yanıp nice tütmeyeyim.
uş yürürüm yana yana,
hep ciğerim döndü kana,
aşkından oldum divâne,
uyuyuban yatmayayım.
Senin aşkın denizine
düşübeni gark olayım,
kimsenem yok elim ala,
koma beni batmayım.
Sekiz uçmağın hûrîsi
gelir ise bir araya,
hergizmânendin olmaya
sen'onlara katmayayım.
Yunus emre sen bu sözü
yüz bin der isen az ola,
işitenler âşık ola,
fazla da uzatmayayım.
Yunus eydür:
“Sen sana ne sanursan/Ayruğa da onu san.”
Sen kendin için ne diliyorsan, öteki için de onu dile.
Empati teriminden kaç yüzyıl önce söylemiş bunu.
Eşrefoğlu Rûmî de Divân’ında
“Ayruğu ko sana dolaş
Senden kesil ana ulaş
Senden içerusin de ol
Nihanı iste bul bugün"
diyordu.
Ayruk için iyiyi dilemek, elindeki sükkeri (şekeri) ayruğa sunup ağuyu kendi yutmak, bizim temiz irfanımızın düsturlarındandır.
İnsanı dost bilmek, emanet bilmek, misafir bilmek bizim ruh dünyamıza da nakışlanmış bir meyil.
Bu yüzden “İnsan insanın kurdudur” sözünü değiştiriyorum; “İnsan insanın yurdudur.” Biz birbirimiz için sığınak ve biz birbirimiz için ilticâgâhız.