Yine bir aydır elime kitap alamamışken, dün akşam birden gelen kitap okuma isteği ile Yürüyen Şato'ya başladım. Aslında daha önce okumuştum ama o zamanlar okurken animesiyle kitabı kıyaslamadan duramıyordum ve bu durum kitaptan tam olarak keyif almama engel olmuştu. Uzun süredir animesini izlememişken, kitabını okumak bu kez gerçekten eğlenceliydi.
Howl'un yürüyen şatosu bugüne kadar izlediğim defalarca izlediğim en güzel animasyon filmlerden biridir. Yıllar önce ilk izlediğimde Hayao Miyazaki'nin de hayranı olmuştum.
İşin gerçeği konu olarak film ve kitap aynıydı ama kurguların işleyişi farklıydı. Yalnız kitap mı daha iyiydi yoksa film mı diye sorsanız ikisi de derdim. Çünkü yazarın akıcı dili ve özgün konusuyla kitap ne kadar güzel olmuşsa, harika bir hikayenin Miyazaki'nin hayal gücüyle buluşmasıyla muhteşem bir animasyon film ortaya çıkmış.
Kitapta ise tek sıkıntı bence finaliydi, çok oldu bittiye geldi. Howl'un ve Sophie'nin daha detaylı bir şekilde birbirlerine olan hislerini bakış açılarını anlatmalarını okumak isterdim.
Kitabı okurken, ihtiyar Sophie'yi, yakışıklı büyücü Howl'u, ateş cini Calcifer'i, çırak Michaeli, köpeği, korkuluğu ne kadar özlediğimi fark etmiştim. Sanki eski dostlarla özlem gidermek gibiydi kitabı okumak.
Howl'un yürüyen şatosu'nun kitabı da animasyon filmini de herkese kesinlikle ama kesinlikle tavsiye ederim.
