Uzun zamandır #mustafakutlu 'dan okuma yapmıyordum özlemisim. Öyle olunca da peş peşe üc kitabını bitirivermişim.Mustafa Kutlu kalemi ve hikayeleri ile o kadar biz o kadar bizden ki kendinizi okurdan ziyade kitabın icindeki bir kahraman olarak hissediyorsunuz.Kitap bitip te kapaği kapatınca hep o duygu (nerdeyim ben?).Ben üçünü de çok beğendim en çok begendigimden başlayarak;
Hüzün ve Tesadüf
Zafer Yahut Hiç
Tirende Bir Keman olarak sıralayabilirim.Bazen hikayeleri fazla dram yüklü gibi hissettirse de zaten biz de çoğu zaman yaşamımızı bu şekilde olduğu yanılsamasına kapılmıyor muyuz?
Selamün aleyküm kitapseverler...
Mustafa kutlu dan yine bizden olan muhteşem bir hikaye.
Sonunu tahmin etmek gerçekten zor olan bir hikaye.
Okunmasını tavsiye ederim...
Her okuduğum kitabında kendimi buluyorum..
Her okuduğum kitabında bunu neden daha önce okumadım diye yakınıyorum. Sen çok yaşa emi. Uzun bereketli ömrün olsun..
Yetim başlayan yolculuğu yetemeyerek bitiren Oya' nın hikayesi . Her insanın ayrı dünya olduğu ve yaşadığı duygularla var olduğu beşeri alemde bazen bütünüyle saklamaya çalıştığı her hissin esiri olup içinde büyüttüğü o ağacın önüne nasıl devrildiğini anlatıyor. Yüreklere dokunan bir kitaptı.
Zafer Yahut Hiç,
Tepeköy'ü mekan olarak ele alan hikayede, Oya ve Neriman yetimhanede büyümüş ve okuyarak biri öğretmen diğeri hemşire olmuş.
Oya kimsesizlik duygusunun açmış olduğu boşluk nedeni ile sevgi , ilgi, koruma , kollanma amacıyla evlenir. Eşinin ailesinin Almanya bağlantısı olup gözlerini para hırsı bürümüştür.Bunu Oya'nın
lstoy'a izafe edilen bir söz vardır: "Tüm muhteşem hikâyeler iki şekilde başlar: Ya bir insan bir yolculuğa çıkar ya da şehre bir yabancı gelir."
Bir yerleşim yeri: Tepeköy
Unutulmaya yüz tutmuş, insanlarıyla, sorunlarıyla kendine özgü bir yaşam alanı. Yazar tarihini, sorunlarını o kadar güzel betimlemiş ki olaylar başlamadan önce
İlk başta akıcı olsada sonrasında beni duraklattı. Hikâye severler için güzel ama beni pek sarmadı ben daha çok öğretici kitapları seviyorum galiba. Okuyacaksanız sürpriz sonlu olduğunu söylemek isterim :)
Tolstoy'a izafe edilen bir söz vardır: "Tüm muhteşem hikâyeler iki şekilde başlar: Ya bir insan bir yolculuğa çıkar ya da şehre bir yabancı gelir."
Bir yerleşim yeri: Tepeköy
Unutulmaya yüz tutmuş, insanlarıyla, sorunlarıyla kendine özgü bir yaşam alanı. Yazar tarihini, sorunlarını o kadar güzel betimlemiş ki olaylar başlamadan
Kafa dağıtmak için okunacak güzel bir eserdi. Tabii ki çoğu eserde olduğu gibi o zamanın şartlarını,özelliklerini genel hatlarıyla yansıtan bir eser. Benim için beklemediğim bir sonla bitti ancak beğendiğim bir eser oldu. Okumanızı tavsiye ederim.
