Seneler’in en etkileyici yanlarından biri, anlatılanlara baktığımızda işçi sınıfının, çalışan emekçi sınıfın yaşamının, dertlerinin, geleceğe dair kaygılarının her coğrafyada aynı olduğunu fark etmek. Küçük bir kafe-dükkân işleten anne babasıyla geçirdiği çocukluk ve gençlik dönemlerindeki Ernaux’nun içinde bulunduğu sınıfın yaşadıklarıyla, Türkiye’de yaşananların çok benzer şeyler olduğunu görüyoruz. 1957’lerde Ernaux’nun genç kızlıktan kadınlığa yol aldığı süreçte onun ve yaşıtı tüm kadınların yaşadığı baskı ve sıkıntıları 2023 Türkiye’sinde birebir yaşıyor olmak son derece sıkıntılı ve kaygı verici hissettiriyor insana. Sadece o da değil; politik gelişmeler, adalet ve hukuk konusundaki sorunlar, sağdan sola soldan sağa geçen politikacı ve gazeteciler bile birebir aynı Ernaux’nun anlattıklarıyla.
Annie Ernaux, 66 yıllık bir insan ömrünü anlatıyor. Görüyoruz ki bu ömür o insanın kendi tercihleri, kendi istekleri, arzuları ile şekillenmiyor. Tüm dünyayı etkisi altına alan ekonomik sistem, iktidarlar, eril hegemonya şekillendiriyor hepimizin yaşamlarını. Bize ait minicik anılar, duygular, bakışlar, mimikler, dokunuşlar sistemin dayattığı yaşam biçimlerinin gölgesinde yok olup gidiyor. Halbuki tüm bunlar yaşamlarımızı şekillendiren reklamlardan, politik ve ekonomik kararlardan, yaşamlarımıza damga vuran lider politikacılardan çok daha kıymetli. Seneler bu yönüyle, unutma ve hatırlama üzerine bir roman.
Mutlu Prens'le. Oscar Wilde falan bilmem o zaman, elime geçmiş ve okumuştum. Yıllar yılları kovaladı, yollar yolları. Ve o yol bir gün 
Dorian Gray'in Portresi'ne düştü. Aman
