Emre Kongar, Türk toplumbilimci, profesör, gazeteci, yazar... tüm bunların ötesinde bir eş ve bir baba... ilk okuduğum kitabı bundan yıllar önce “Babam, Oğlum, Torunum” idi, sonrasında “Trajikomik” ve Aykut Küçükkaya ile beraber kaleme aldığı Gezi Direnişi kitabıydı... Kızlarıma Mektuplar Emre Kongar’ın Amerika’da okuyan ikiz kızlarına yazdığı 22 mektuptan oluşuyor... bu mektuplarda sevgi, güven, aşk, ilişkiler, aile, devlet, edebiyat, sanat kısacası hayatın ta kendisi var... kendi tecrübelerini, bir toplumbilimci olarak bilgileriyle harmanlayıp her mektupta kızlarına sevgi ve özlemle sesleniyor... bence her ebeveynin ve her evladın, kısacası herkesin okuması gereken bir kitap...
Baba ve anne ailenin temeli, her ikisi de evlatları için hem rol model, hem de vazgeçilmez, ikisinin de yeri apayrı....bir kız çocuğu içinse “baba” çok ama çok önemli, elbette erkek çocuğu için de öyle ama baba sevgisinden ve ilgisinden uzakta büyüyen kız çocuklarının ilerleyen yaşamlarında gerçek sevgiyi tatmadıkları için olur olmaz, 5 para etmez adamları sevme ihtimalleri daha yüksek... anne sevgisi yetmez mi?tabi ki onun yeri, değeri tartışılmaz ama babalar kızlarının ilk aşkıdır ya, her kız çocuğu babasına hayrandır ya o yüzden babanın rolünü ayrı tutuyorum... ben şanslılardandım, 39 sene tüm hücrelerime işleyen bir sevgiyle kucakladı babam beni, kitabı okurken de onunla sohbet eder gibi hissetmem, kitabı bu kadar çok sevmem belki de bu yüzden...
