Benim yüreğim ölecek, ama sen yaşıyor olacaksın
Sevdiğim, uyuyorsun yüreğimin derinlerinde;
Aşkından doğacak
Başka bir yürek, benim için sevinçten titreyerek;
Sen bunu Tanrı'nın sularından çıkaracaksın, Soğuktur o sular
Ölümün ortasında
Tanrım, bana göndereceksin beni sevebileni, Alsın diye ruhumu kendi soğuk bedenine, Gönder bana beni ölüyken sevebilecek olanı, Böylece geri döneceğim.
..Yüzüstü bırakılmış ruhların ambarında Devşireceğiz çiçeklerimizi..
Senden bilirim yok bana bir fâide ey gül
Gül yağını eller sürünür çatlasa bülbül
Etsem de abesdir sitem-i hâre tahammül
Gül yağını eller sürünür, çatlasa bülbül!
Ellerle o zevk etti ben âteşlere yandım
Çektim o kadar cevr ü cefâsın ki usandım
Derlerdi kabûl etmez idim, şimdi inandım
Gül yağını eller sürünür, çatlasa bülbül..
Sayfa 147 - Alfa KitapKitabı okudu
Güzel şiirlerin genellikle besteleri de güzel olur. Galiba şair duyarak, hissederek yazdığı için olsa gerek, bestekâr da ona ayrı ölçüde gönül bağlar ve sözlerdeki ateşi gönlündeki yangın ile birleştirir..
Sayfa 146 - Alfa KitapKitabı okudu
Hasret denilen şey, acıdaki lezzetin ta kendisi olsa gerek; yoksa ayrılık neden aşkı çoğaltsındı ki!..
Sayfa 133 - Alfa KitapKitabı okudu
Eğer sevgilinin ayrılığını çekmekte gizli bir haz olmasaydı, nasıl olurdu da onu hatırımdan silip atmaya çalışmazdım!
Sayfa 133 - Alfa KitapKitabı okudu
Onun aşkıyla ağlayışım, ayrılığının acısında bulduğum lezzettendir. Eğer bu ağlayış bana lezzet vermeseydi onu her defasında daha çok özlemezdim..
Sayfa 133 - Alfa KitapKitabı okudu
Ne kadar garipti, şu "azap" kelimesi "acı, elem, keder" demekti ama aynı zamanda "lezzet" de demekti..
Sayfa 133 - Alfa KitapKitabı okudu
Galiba mumlar gibi kendi gözyaşlarımın denizinde boğulana kadar sürecek bu yangın!
Sayfa 132 - Alfa KitapKitabı okudu
Şu mum mu bana benziyor; ben mi muma dönmüşüm?!..
Sayfa 132 - Alfa KitapKitabı okudu
Yanmak bakımından şu mum kendisine ne kadar da benziyordu..
Sayfa 131 - Alfa KitapKitabı okudu
Göz kalbe iletiyordu güzelliği ve kalpte bir kıvılcım tutuşuyordu. Bu kıvılcım hem ışık, hem ateş olma potansiyeline sahipti. Işık olmanın yolu ateş olmaktan geçiyordu. Önce yanmak ve alevin ışığını süzerek nura döndürmek gerekiyordu. Gönülde tutuşan ateşi söndürmek için göz damla damla su akıtıyor, ancak gözyaşı ateşi söndürmekten ziyade onun hararetini artırıyordu..
Sayfa 131 - Alfa KitapKitabı okudu
Aşkın bir bakış, belki kısacık bir göz kayması olduğunu düşündüğü ilk gündü o..
Sayfa 131 - Alfa KitapKitabı okudu
"Galiba benim bu pervaneden farkım yok!" diye geçirdi içinden. "O da, ben de bir ateşin çevresinde dönüp duruyoruz. Üstelik ikimiz de gitgide ateşe daha çok yaklaşıyoruz.."
Sayfa 125 - Alfa KitapKitabı okudu
Gördün zamâne uymadı sen uy zamâneye..
Sayfa 125 - Alfa KitapKitabı okudu