İnsan olma taklidinde, insanın kendisi olmamasında büyük bir yapmacıklık vardır. Tüm doğruluk ve dürüstlük kültürü müz insanın kendi yazgısını incelikli dış göstergelerle, yapma cık ve “özgün olmayan” göstergelerle düzenleme biçimini mahkûm eder. Yapmacıklık, Gombrowicz’in dediği gibi insa nın kendi durumundaki yapaylığının bilincine tam olarak var dığı ve kendine bir tür yapay ikiz yaratmak, ikizinin yapay gölgesinin altına girmek, kendi özünden yapay bir robot üretmek, yani göstergelerin yardımı sayesinde kendini öteki olarak dışsallaştırmak anlamına gelen o şaşırtıcı ruh halidir.
Sayfa 175 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
Ö tekinin sırrı, kendim olma imkânının bana asla verilme miş olmasıdır ve ancak dışarıdan gelenin kaçınılmaz sap tırmasıyla var olurum. Schnitzler’in kısa öyküsünde iyakasını bırakmayan ve kendisini yok edecek olan o mikrop türünün hayatının içinde yaşar: Birbirlerine yabancıdırlar, ama yazgıları aynıdır. Venedik Takibi’nde S. kendisinin ne kim olduğunu ne nereye gittiğini bilir: Dolayısıyla, varoluş daima bir anlam ya da anlamsızlık sapmasıyla, başka şeyin saptırmasıyla biçimlenir. Kendi irademiz yoktur ve öteki, kendi irademiz uyarınca yüz yüze geldiğimiz şey asla değildir. Öteki, dışarıdan gelenin zorla girişidir, dışarıdan gelenin öncelliğidir, yabancılığın çekiciliği ve yabancılığın aktarımıdır.
Sayfa 168 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
"Tüm cinayetleri işlemiş olmak, baba olma cinayeti dışında."
"Dünyada gelişimin bir rastlantı, gülünesi bir kaza olduğunu biliyorum. Ama bunu unutur unutmaz, sanki doğumun dünyanın dengesi ve gidişi için zorunlu, temel bir olgu imiş gibi davranıyorum."
"Yaratıcı'sının ortaya çıkmasını dilerse insan, her şey bunu gösteriyor, bozmak, öldürmek onun elinden gelen tek iş."
"Hangi hakla benim için duaya başlıyorsunuz? Şefaatçiye ihtiyacım yok benim, kendimi tek başıma idare edebilirim. Bir sefilin duasını belki kabul edebilirim ama bir aziz de olsa, bir başkasının asla. Kurtuluşumdan endişe edilmesine dayanamam. Tiksiniyorum ve kaçıyorum boşboğazlığınızdan, dualarınızdan. Onları başka yere yöneltiniz, nasıl olsa aynı tanrıların hizmetinde değiliz. Benimkiler güçsüz de sizinkiler daha mı güçlü sanki. Onların düşündüğünüz gibi güçlü olduklarını varsayalım, o zaman belleğimden çok daha yaşlı bir korkunun beni iyileştirme gücü onlarda daha da eksik olacaktır."
"Başlangıçta bir Tanrı vardır, yoksa sonda, her sevincin sonunda."
"Kalıtıma başkaldırmak, milyarlarca yıla, ilk hücreye başkaldırmak demektir."
"Hiçbir şey yapmıyorum, kabul. Ama saatlerin geçtiğini görüyorum - bu, onları harcamaya çalışmaktan iyidir."
"Ne kadar yıkıcı olsa da her hakikate dayanılır, yeter ki her şeyin yerini tutsun, yerini aldığı umut kadar yaşamsallığa sahip olsun."
"Ölüme doğru değil bu koşu, doğum felaketinden kaçarız çırpınarak. Bu yıkımdan kurtulanlar onu unutmayı deneyenlerdir sadece. Doğum anındaki endişenin geleceğe yansımasından başka bir şey değildir ölüm korkusu ...."
"Evet bayım, bu kadar ... hepsi bu ..."
Yalnızca reddedişler şiddetli, tasarılar deği
. Eylemlerimizde, girişimlerimizde, hastalıklarımızda giderek daha az “nesnel” güdümler var; bunlar çoğunlukla kendimize duyduğumuz gizli bir tiksintiden, bizi enerjimizden herhangi bir biçimde kurtulmaya iten gizli bir sahipsiz kalma halinden, yani istençli bir eylem biçiminden ziyade bir cinleri kovma biçi minden kaynaklanıyorlar. Burada
Sayfa 73 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu