İnsan, bedeninden çok ruhunda yaşadığını fark edebilirse, yaşadıklarını da pencereden bakar gibi dışarıdan seyredebilir.
Sayfa 52
Hristiyan efsanesinde, insanın ilk günahı, kuşkusuz, tanrı babaya karşı bir günahtır. İsa, insanları, kendi yaşantısını kurban ettiği ilk günahın baskısından kurtarınca, bu günahın bir cinayet işi olduğu sonucuna götürmüştür.
İnsan duygusuna iyice yerleşmiş olan "dişe diş, göze göz" yasasına göre, bir ölümün kefareti, ancak bir yaşantının kurban edilmesidir.
Hristiyanlık öğretisinde böylece, eski zamanlarda işlenen suç, en açık biçimde kendini gösterir. Çünkü, oğulun kurbanında, o suçun en cömert kefareti bulunmuştur.
Babayla uzlaşma çok daha temeldir bu inançta. Çünkü, kurbanla, aynı zamanda, uğruna babaya karşı başkaldırılan kadından vazgeçilmiştir. Ama şimdi, çift değerliliğin tinbilimsel (psikolojik) zoru hakkını ister.
...
Gothe'nin, "insanların dindar oldukları sürece şiirde ve sanatta yaratıcı olabildikleri, din olmadığı durumlarda ise orijinalliği kaybedip sadece taklitte kalacaklardır.
