"Her ne pahasına olursa olsun insanlığımıza tutunmalıyız,"..
Sayfa 395 - İTHAKİ YAYINLARIKitabı okuyor
#Tevafuk.
"-Tesadüf seni önüme çıkarmasaydı,gene aynı şekilde,fakat her şeyden habersiz,yaşayıb gidecektim.
-Sen bana,dünyada başka türlü bir hayatın da mevcut olduğunu,benim bir de ruhum bulunduğunu öğrettin."
Sayfa 154 - @YAPI KREDİ YayınlarıKitabı okudu
Tehlikeli hayaller bizi mahvedebilir.
Sayfa 394 - İTHAKİ YAYINLARIKitabı okuyor
#üzüntü işte geçmiyor))
"İçimde yarım kalmış bir konuşmanın üzüntüsü vardı."
Sayfa 137 - @YAPI KREDİ YayınlarıKitabı okudu
"Jargonlardan sakının. Genellikle cehaleti gizler ve pek bir şey öğretmezler."
Sayfa 393 - İTHAKİ YAYINLARIKitabı okuyor
#Katılıyorum.
#Ben dünyadan ziyade kafamın içinde yaşayan bir insanım.
Sayfa 88 - @YAPI KREDİ YayınlarıKitabı okudu
Beklenen geç geliyor; geldiği sırada insan başka yerlerde oluyor.
Sayfa 73Kitabı okuyor
Beni dalgınlıklar mahvetti albayım
Sayfa 85Kitabı okuyor
İnsanların beni beğenip beğenmemeleri umurumda değil artık. Ben kendimi tanımakla ilgiliyim.
Sayfa 419Kitabı okuyor
"Sevgi bizi zayıflatır,"
Sayfa 392 - İTHAKİ YAYINLARIKitabı okuyor
Bütün geleceğimi kararttın. Oysa, kitaplardan söz ederken sesin ne kadar farklıydı.
Sayfa 15Kitabı okuyor
Kusura bakmayın, sıkıntım var. Kendimi yaşamak zorundayım.
Olayları hatırlıyorum, nedenlerini hatırlamıyorum. Buyurun size mesele! Peki nasıl kötü oluyorum? Zamanla. Doğru. Zaman her şeyi hallediyor değil mi albayım?
Her sabah uyanınca, biraz isteksiz de olsak hepimiz sahnenin bir yerinde, bizi çevreleyen büyük ve uzak dünyanın sevimli bir benzerini kurmak için toplanırız. Küçük topluluklar olarak, birbirimizden bağımsız davranarak ve birbirimizi seyrederek günlük oyunlarımıza başlarız.
Hayallerine bile hükmedemez mi insan? Böyle yerleri atlıyordum, neyse, bazı ayrıntılara girmiyordum. Oysa, ayrıntılara inilmezse sonuca nasıl ulaşılabilir? Hiçbir yere ulaşamıyordum. Başarısızlığın yarattığı öfke yüzünden hayallerimin düzeni bozuluyordu: Pusuda bekleyen kötü hayaller, eziyet eden görüntüler birden saldırıyordu üstüme. Yarım kalmış işkenceler, artık sıralarının geldiğini düşünerek ortaya çıkıyordu.
(Sayfa 156)