g
Göç Hikayesi
Yanardağlar taşları, ihtilallerde insanları fırlatır.
— Victor Hugo —
Bir Göçmen Kızından…
O an daha sonra Necip Fazıl’ın “Öz vatanında garipsin, öz vatanında parya!” dizesini hatırlatacak durumların yaşanacağından bihaber olmak.. Türkiye’de yaşamak, özgürce kimliğini, dilini, ibadetini saklamadan, ezanı duyarak, Türkçeyi konuşarak.. Nereye gideceğimizi bilmeden yol almak en can yakıcı durumdu. Dostoyevski’nin de dediği gibi: “Belirsizlik, en kötü ihtimalden daha acı vericidir”.. İsviçre, kantonlara ayrılıp yakın olduğu 3 ülkenin dilini konuşuyordu: Fransızca, Almanca, İtalyanca. Buna rağmen kendi dilleri yoktu.. Hissetmeye çalıştı Nilay 1300 yıl öncesini, ellerini Orhun Vadisinden getirtilmiş 2 anıtın üzerinde gezdirirken.. Demek o derece büyük bir korku salmış ki Türkler, Çinler bu kadar uzun ve yüksek duvarlar yapmış, hem de Uzaydan görünecek kadar.. 3 Ağustos, yoksa tarih tekerrür mü ediyordu? Yeni bir göç hikayesi mi başlıyordu? Hoş geldin, minik seyyah Göçmen Kızı!...
Sayfa 201Kitabı okudu
Ömür boyu süren hasretler vardır, ne yaşarsa yaşasın bir yanı eksik kalır insanın.
Doğan Kitap
Sanki hayatlarında bu tren yolculuğundan öncesi hiç olmamış, bir evleri, aileleri, memleketleri, hiç yokmuş gibi.Âdem’le Havva’dan çok daha önce yola çıkmış da o günden beri yeryüzünü dolaşıp duruyorlar.
Sayfa 29Kitabı okudu
Bana bunları neden daha önce anlatmadığını sordum. Biraz şaşkın "Bunun önemli bir şey olduğunu düşünmemiştim." diye yanıtladı. Bunca zaman konuştuğum onlarca göçmenden duyduğum en acı cümle bu olmuştu. Bu insanlar, başlarına gelen şeylerin ne kadar kötü olduğundan bile habersizdi.
Sayfa 29 - Erhan İdizKitabı yarım bıraktı
