güçlüyüm evet
ama güçlü olmak çok zor
acı çekiyorum. gözlerimde yaşlar birikirken bari ingilizcede konular birikmesin diye ders çalışıyorum. borçlarım birikmesin diye parasıyla ödevler yapıyorum. ve tüm bunlar olurken gözümde yaşlar, boğazımda düğümler, kalbimde sızılar biriktiriyorum.
ziyadesiyle acı çekiyorum..
Mehmet Kızılkaya /Makam Sarhoşu
" Eşek sidigi birikintisi uzerinde saman çöpüne konmus sinek, kendi kendine boburlenerek şöyle diyordu: işte burası deniz, bu da gemi ben de ehliyetli, doğru düşünen, yerinde hüküm veren bir kaptanım. Eşek sıdığı uzerindeki gemisini sürüp duruyordu. O bir avuç sidik gözüne uçsuz bucaksız deniz gibi görünüyordu."
Buram buram toplum tarafından yok sayılmış altta kalmama kompleksi, genelde not verirler. Not veremedikleri noktada slayt çevirirler.
Şizoid-Narsist-Borderline Kendilik Bozuklukları
Susmak yerine fikirlerini yaymayı tercih ettiği için derisi yuzulerek öldürülen divan şairi 
İmadəddin Nəsimi
Çeşmeler zimmetliydi. Başkalarına diktiler.
Kafamı kaldırıp gökyüzüne baktığımda ağaçlardaki sonbahar renklerinin ona yazdan daha çok yakıştığını düşünmüştüm. Yaz bu yüzden sevmezdi beni ben de onu. Neyseki yenilmişti zamana da bitmişti kavgamız. Yaz bana neşeli şarkılar önermişti fakat ben Sezen seviyorum demenin onu üzeceğini düşünmüştüm. Afişlerde "Seven yanılmış, sevilen yabancılaşmıştı" dizesini okuduğum gün Yazın da bir akşamı olduğunu aklıma getirmiştim. Soruşturunca kendi gerçeğini meltem rüzgarlarında aradığını fark ettiğimi söyledim ona, oralı olmadı. Yaz unuturdu, kahkaha atmak hep daha cazip gelirdi. Giderken mutluydu biraz da şımartılmış. Yerini alan sonbahar; hükümdü, Anadolu'ya benzerdi, severdi söz geçirmeyi lakin merhameti elden bırakmazdı. Uzun vadeli işlerden hoşlanmaz, yapılacak varsa derhal halleder ve giderken elveda demez Allah'a emanet ederdi insanı. Seviyordum Bu yüzden en çok sonbaharı şarkılar daha anlamlı artık, gün de öyle. Battaniyeler temiz kokulu hurçlarından çıkarılıp serildiği an daha kıymetli. Saat geç olmuş, erken başlamıştım oysa ne ara serzenişine sarılmışım bir kere bitmeyecekti... Biliyordum..
İnsanlığa Bir Veda
Bu kitap beni fazlasıyla arada bırakan bir kitap oldu. Bazı benzer düşünceleri benimsediğim karakterin bulunduğu koşullarda ben bulunsaydım aynı kararı verir miydim? Aynı sonuca ben de sürüklenir miydim? diye düşünürken aynı zamanda hayatın bir insan için bu kadar anlamsız olmasını kendimle bağdaştıramadım. 
Osamu Dazai Yazarın kendi hatıraları ile de özdeştirdiği kitap gerçekliği ve acımasızlığını okuyanın içine işliyor. Öneririm.
İnsanlığımı Yitirirken
Yaz' a dair
Çocukken yaşadığımız yaz bir farklı yazdı sanki.. Ağustos o zamanlar da yaz mevsimiydi de verdiği neşe yok şimdilerde böyle konuşunca içimdeki yaş almış ben ortaya çıksa da su götürmez bir gerçek var ki çocukluk yılları; çaydanlıkta kaynamasını beklediğin bir su yahut saati izkerken ileri gitmesini beklediğin akrep gibi üstünde durunca bitmeyen, geçmeyen cinsten. Çocukken zaman daha yavaştı sanki... Hani meşhur bir beyit var: "Şeb-i Yeldâyı müneccimle muvakkit ne bilir. Mübtelâyı gâma sor kim geceler kaç saat" En uzun geceyi değil belki lakin yaz ayları kaç ay, kaç gün bir de çocukluğa sormak lazım. Bana şimdi soracak olursanız sıcaktan kurtulup kendini sonbahar rüzgarlarına emanet etmelik bir mevsim halini aldı yaz..
Bir Delinin Hatıra Defteri
Bugün 5.43’te açtım gözümü iyi iyi gittikçe benden alınıyor bu özellik, iyi
Üff al işte yine gün başladı