Dünyayı yavan, yaşamayı tatsız bulmaya başlayanlara benden küçücük bir öğüt:
Boş lakırdılar çuvalı bir tanıdığın yanından, hafif de olsa şöyle kabaca ayrılıp, bir sigara yaktıktan sonra, gelişigüzel birkaç adım yürümenin tadını denesinler.
Yaşamımın dik merdivenlerinden birini tırmanmayı başarıp da, önümü görebileceğim bir düzlüğe çıkınca, oraya vardığıma göre, sonrasında yine sıkıntılar olsa bile, üstesinden gelebileceğime dair bir özgüven doğmuştu içimde.