i̇
İstanbul
İstanbul Nostaljisi
1980’lerde Evren darbesiyle, Türkiye’de “gelecek” denen şeyin anlamı değişince, “kaybolan zaman” birdenbire değer kazandı, “nostalji” başladı. Hepimiz Proust’laştık.
Sayfa 11 - İletişimKitabı okudu
Bizi buraya asıl bağlayan bir alışkanlıktır... Biz burada maksatsız yaşamayı ve boş beyinle dolaşmayı tatlı bir meşgale haline getirmek yolunu keşfetmişiz... Hepimizi İstanbul'a bağlayan sadece bu... Burada insan, kafasını zerre kadar işletmeden, mütefekkir* bir kimse olduğuna inanmak ve buna başkalarını da inandırmak imkanına malik...
*düşünen
Sayfa 136 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
İstanbul
Meleklerin sık aralıklarla
Dokunduğu toprak.
..
Çocuklar Topkapıda
Sedef kabzalı kılıçlar ellerinde
Rahlelerde Kur'an
Tefsir
Arapça
Farsça
Dikkatle önünü iliklemede
Padişah ve şehzade
Canlı olan hiçbir şeyini sevemedim
İstanbul çok kalabalık haliyle bütün toplu taşıma araçları da yoğun. İnsanlar bu yoğunluktan dolayı fazlasıyla asabi.
İstanbul güzellik denizinin sahibidir ki yalnız hazin hazin sahillerine yüz sürerek önünden akıp giden deryanın safası sözü geçen yerin bütün cihan içinde eşi benzeri olmadığını ispata yeter.
Sayfa 9Kitabı okudu
Canım İstanbul
Yedi tepe üstünde zaman bir gergef işler!
Yedi renk, yedi sesten sayısız belirişler ...
Eyüp öksüz, Kadıköy süslü, Moda kurumlu,
Adada rüzgar, uçan eteklerden sorumlu.
Her şafak Hisarlarda oklar çıkar yayından
Hala çığlıklar gelir Topkapı Sarayı' ndan.
Ana gibi yar olmaz, İstanbul gibi diyar;
Güleni şöyle dursun, ağlayanı bahtiyar ...
Gecesisünbülkokan
Türkçesi bülbül kokan,
İstanbul,
İstanbul...
Necip Fazıl Kısakürek
