"...hatalar yalan duygularla başlıyor."
Beethoven bir çocuğun mektubunu cevaplıyor,
Sebat et, sanatını icra etmekle kalma, onun derinlerindeki anlamı etraflıca kavramaya da çalış; bu çabaya değer. Çünkü yalnızca sanat ve bilim insanı tanrılar katına çıkarabilir. Sevgili Emilie'm bir şey isteyecek olursan bana yazmakta tereddüt etme. Gerçek sanatçının gururu yoktur.
kendi kendime macera hayalleri kuruyor, kafamda uydurduğum bir hayatı yaşıyordum.
derler ki, müzik güzelse, verdiği tat bütün duygulara ayak uydurur. mutlu insan, melodilerde mutluluğu, hüzünlü insan hüznü bulur...
Solup gitmek için çok genç, yeniden başlamak için çok yaşlıydım.
Sayfa 193
Oh, how we danced and you
Whispered to me
You'll never be going back home
You'll never be going back home
——
Ah nasıl dans ediyorduk ve sen
Fısıldıyordun bana
evine dönemeyeceksin
evine dönemeyeceksin
Downtown Train
Will I see you tonight
On a downtown train
All of my dreams just fall like rain
All upon a downtown train
——
Seni görecek miyim bu gece
Bir kasaba treninin içinde
Tüm düşlerim yağmur misali çiseliyor
Kasaba treninin üstüne düşüyor
"müziği seviyorum," dedi, "çünkü müziği duyunca ben... kendi içimde kendimi kaybediyorum."
Sayfa 284Kitabı okudu
she sends my blue valentines
to remind me of my cardinal sin
I can never wash the guilt
or get these bloodstains off my hands
and it takes a lot of whiskey
to make these nightmares go away
——
Bana hüzünlü kartlar gönderir
Kutsal günahımı hatırlatmak için
Suçumdan arınamam bir türlü
Avcumdaki kanı silemem ya da
Ve baya viski dikmek lazım kafaya
Bu kabusları defetmek için
and Muriel how many times I've left this town
to hide from your memory
and it haunts me
but I only get as far as the next whiskey bar
I buy another cheap cigar
and I'll see you every night
hey Muriel Muriel
hey buddy got a light
Kaç kere terk ettiysem bu kasabayı
Saklanmak için hatırandan
Peşime düşen
Fakat ancak ötedeki viski barına kadar uzaklaşabildim
Bir ucuz puro daha alırm ve her akşam
Görürüm seni
Hey Muriel, Muriel
Hey Ahbap, Ateşin var mı?
New York müziksel açıdan bakıldığında da yeni bir başlangıç anlamına gelmektedir: 1983'de çıkan Swordfishtrombonee Frank figüründeki üiçlemin ilk uzunçalarıdır: "Frank Swordfishtrombones'de doğdu, Rain Dogs'da çok iyi bir dönem geçirdi ve Franks Wild Years'da nihayet büyüdü." Swordfishtrompones onun yeni yollar aramaya başladığı taslaklar ve müziksel nüanslamalarla dolu bir albümdür: Bunlar müzik dısi olayları müziğin içine çekebilme yollarıdır. "Ben, kafamdaki gürültüleri muhafaza etmeye ve paramparça bir orkestra ile tekrar çalmaya çalışıyorum. Bir keresinde de sadece sokakta bulabildiğim şeylere müziğimle eşlik etmek isterdim."' Ralf Steidmans'a göre de, "Sanki kendi kendini kesiyor ve kanlı parmaklarıyla resim yapıyor.' Swordfishtrombones'in resimleri etkileyici, yapısı ise sinematografiktir.
1985'de çıkan Rain Dogs, müziğindeki somut gelişmenin tipik bir sonucudur. "Egzotik enstrümanlara olan Önsevgisi" (Lurie) ve çoksesli orkestralaması,' spektrumunu genişletmiştir: Borular, kornolar, banjo, marimba, armonika, akordeon, şarkı söyleyen testereler, ve kemanlar hep onun repertuvarna dahildir...
Eğri büğrü şapkasını ensesine yıkmıs Tom Waits uyurgezer
bir kaçık gibi müzikal gariplikler dükkâninda dans ediyor, sanki bunlar zincirli kölelermiş gibi çaldıkları parçanın ritmini müzisyenlerinin kafasına kakmak istercesine mikrofon ayağın sahne tahtalarına çarpıyor, piyanoya oturup karanlık bir yoğunlukla binbir gece masallarından çıkma herhangi bir Amerikan Şehrazat'ının öyküsünü anlatıyor (binikinci gece tartşılmaz bir şekilde Edgar Allen Poe'ya aittir), sesinin pürüzlü doruklarıyla karanlığa yeraltının fosforlu izlerini çiziyor, içinden ancak zorlukla çıkabildiği marimba ağırlığında bir ritme düşüyor.
Atmosfer: Anlatılamaz. Tom Waits: Günlük kargaşanın bir
virtüözü, kapısında "yaşam" yazan gece kulübünün çarpma kapısı, kendini mahvedecek kadar yaşama aç bir zirdeli -Bu adam havlamalarıyla, gece stenogramlarının yakaladığı korkuyu da kovalıyor. Adını koyarak, gecenin tehlikelerini etkisiz kılıyor. Kendisi ve başkaları için. Prensibi olan umut Tobacco Road adlı şarkısının sözlerinde saklı: "Bu kadar kirli olduğun için senden nefret ediyorum, ama seni seviyorum, çünkü sen benim evimsin.
Müzik: Yenilmişler için bir sığınak
Veba, savaş, açlık Ve ölum. Tom Waits'in tüm eserleri işte
bunlardan bahsediyor. Însanlık kamçısı ve dünya savaşı, kronik kuraklık faciası ve genel dram1 bölgesel detayları ile hissetmek gerekir. Tom Waits, veba gibi kendini beşeri epidemilerde gösteren günlük acımasızlıklardan, teröre dönüşen sokaklardaki orman kanunlarndan ve soğuk geceleri tatmin edemeyen duygu özleminden bahsediyor. Ve o ölümden söz ediyor. Eğri büğrü bir mezarlık yokuşundaki utanç veren bir yaşam.
Tom Waits, San Diego'daki ve nihayet Los Angeles'in "aşk mekânlanındaki" yalpalayan gece çizgilerini takip edebilmek için bir yerlerde piyano çalmayı da öğrenmiş olmalı; ta ki 1972 yihinin bir akşamı Frank Zappa'nın menajeri Herb Cohen tarafindan keşfedilene kadar.
Keşfedildi mi? Bu biraz abartlmış bir ifade. Havlayan bir
köpek keşfedilmez, ancak onun tarafindan korkutulur. Bu durumda eğlence endüstrisinin çıkardığı on plaktan sonra bile bir değişim olmadı. Ritmler mi? Bunlar daha çok gettodan geler vuruntulardır. Melodileri gece kaçamağında böceklenmiş yastıkların yerine geçmektedir. Ve sesleri de kendisi bizzat tasvir ediyor: "Doğrudur, bundan böyle artık opera söylemeyeceğim. Ancak kendimi ifade etmem için sesim en uygun organımdır. Arabam için en iyi korna odur. Çaldığım zaman insanlar önümden kaçışıyor. Çocukları korkutuyor ve bana barda yer açıyor. Bir ses daha ne yapabilirdi ki!
Kesin olan bir şey var: Bu sesle Tom Waits şarkı kavramını
bir hayli geliştirmiş. Louis Armstrong, Joe Cocker, Roger Chapman, Rod Steward, Bonnie Tyler, Maggie Bell ve daha isimleri ne olursa olsun, pop müziğinin bütün büyükbaş horozları tarafindan, günde üzerinde altmış sigara söndürülen Tom Waits'in ses telleri vokal norm olarak ilan edilmiştir.
Üzüntülerin, sevinçlerin, engellerin...hepsinin kendine özgü notaları vardır..
