BOZKIRIN TEZENESİ NEŞET BABA’NIN HİKAYESİ...
Bu kitap, çocuk ve gençlik dönemlerinde yaşadığı şehirde iki sokak ötesinde ismi bilinmezken, ismi kıtaları aşıp dünyaca bilinen ‘Son Ozan Neşet Ertaş’ın hikayesidir..
Sinan Yağmur’un kaleminden Neşet Ertaş’ı okudum. Yaşadığı zorlukları, neden halkın sanatçısı olduğunu, sanat hayatını, aşklarını, ölümüne kadar olanki süreci.
Bunun yanısıra hiç duymadığım ‘Abdallık’ nedir, neden ona ‘Abdal’ deniyor, bununla ilgili de bilgiler vardı..
Neşet Ertaş, kişilik olarak insanlığın vücuda şekil bulmuş haliydi. Halkın sevgisiyle asla şımarmamış, sağlam duruşlu, alçak gönüllü, cömert, ahlaklı bir sanatçıydı. Aşıktı Leylasına, sazına, vatanına..
Kendisinden severek dinlediğim türkülerin hikayelerini, kime niçin yazıldıklarını okudum. Çok ilginçti. Ve çok güzel tasvirleri var; örneğin ‘Sevmiyorsan ümit verme’, dememiş de, ‘Bir kuru hayale yeldirme beni’ demiş. İnceliğe bakar mısınız..
Ozanımızın hayat boyu çektiği yoksulluk, yokluk, hor görülmesi, acılar, vb gibi dertler onu yormuştur.
25 Eylül 2012’de kanserden hayatını kaybeden sanatçımız memleketi Kırşehir’de çok sevdiği babasının ayakucuna defnedilir..Mekanı cennet olsun.
Bizler onun şarkılarıyla büyüyen nesildik. O şarkıların nasıl hangi duyguyla, kime neden yazıldığını anlayabilmek için, bu kitabı okumanız, onun hayatını anlamanız gerekir..
Ve 
Sinan Yağmur , bu kitabı ancak o yazabilirdi. Anlaşılır ve abartısız. Keyifle okudum...
