İlk kez Ahmet Ümit kitabı okuyan biri olarak bu incelemeyi yapıyorum. Polisiye benim pek okuduğum bir tür olmamasına rağmen kitabı beğendim. Olay örgüsü, mekan betimlemeleri, tarihten detayların kullanılması, arkelojiye değinilmesi güzel olmuş. En çokta polisiye ile mitolojiyi harmanlamış olması hoşuma gitti. Sırf bu yüzden bile okumuş olabilirim.
"Babasız çocuklar tanrıya sığınılar, ama o tanrı olmayı seçmiş"
Bergama'da başlayıp Berlin' de devam eden ve ve tekrar başladığı yerde son bulan bir hikaye.
Keyifli okumalar.
Hala hakikati kavramaktan yoksun Olan insan, hayat denilen bu olağanüstü mucizeyle başa çıkamayınca, kendine bir koruyucu istiyor, kaderini yazacak kudretli bir varlık, ona mutluluğu armağan edecek kutsal bir senarist. Yeryüzündeki en kıymetli olgunun hakikat olduğunu kavrayıncaya kadar da korkarım hep böyle devam edecek.
Belki de bütün şanlı titanlar , görkemli devler ve siz kudretli tanrılar, yani bütün Ölümsüz varlıklar, insan denen o ölümlü varlığın hayalleriyiz. Belki de bizi yaratan onların zihinleridir, akıllarıdır, rüyalarıdır.
"Doğru yoldan sapmak bir insan için ne büyük aptallık! İnsanın tek gereksinimi güçlü bir vicdan! Böylece tüm dünyaya kafa tutabilir ve sana müdahale etmeye çalışanlara cehenneme kadar yolun var, diyebilirsin"
“…Anılar, yaşananları hatırlatır. Yapılan kötülükleri ve iyilikleri, acıları ve mutlulukları. Anılarını unutursan, yaşananları da unutursun. Yaşananları unutursan, geçmiş tekrar
eder.”