v
Varoluşsal Sancılar
2 üyeBütünüyle absürd olan ve bütün absürditesi ile beraber üzerimize hücum etmekte, üzerimize çökmekte olan yaşam, absürd olanın bilincine varıldığı anda dahi, yani dünyayı absürd bir şey olarak kavradığımız şu anda bile,halen yaşanmaya değer midir? Yoksa bütün bu absürditeye rağmen ve ona başkaldırırcasına yaşamakta ısrar etmek, artık bir yükümlülük,bir ödev halini mi almıştır?
Sayfa 21 - DestekKitabı okudu
sâkî
heyyy
dökk
dök
göz yaşlarını göz yaşlarımla
ve kanımı şerâbla
adımı unuttum
adı olmıyan yerlerde
ne in
ne cin
ne benî âdem
ben bir şarkıyım
atlas denizlerinden geldim
Benim hakikatim sana ancak ben de senin hakikatini öğrendiğim zaman ifade edilebilir. Ben seni öğrendiğim zaman ve sen de beni öğrendiğinde, işaret o buluşmada olacak. O sana verilemez. Sen onu almak zorunda kalacaksın ve onun için hazırlanman gerekecek. Çok rahat bir varlık haline gelmek zorunda kalacaksın. Beni sünger gibi çekmen ve kalbinin derinliklerine gömülmeme izin vermen gerekecek.
Sayfa 8
221.jpg){kind=small}
'' Dünyada kalan son adam odasında oturuyordu ve kapı çaldı. ''
Bu cümleyi bilim kurgu yazarı Fredric Brown, Knock ( vuruş ) isimli kısa hikayesinin başına koydu ve böylece dünyanın en kısa korku hikayesini de yazmış oldu.
Sayfa 23Kitabı okudu
hayalin gücü...
"Vahşi dünyanın bir de hayal gücü kısmı vardı, insanın peşini hiç bırakmayacak bir güç. Özellikle delinin peşini bırakmayan bir güç. Max Ernst'e resim yaptıran da bu güçtü, Jan Svankmajer'e o filmi çektiren de Andrzej Dragan'a o fotoğrafı çektiren de bu güçtü, Hezarfen Ahmet Çelebi'ye o kanatları taktıran da..."
Sayfa 263Kitabı okudu
