Her gün biri çıkar, başlar, benim ben demeye,
Altınlarıyla, gümüşleriyle övünmeye.
Tam işleri dilediği düzene girer,
Ecel çıkıverir pusudan: Benim ben, diye.
Tirsa min a herî mezin:
Rojekê ez bêxwedî bimirim
Tirs e ha, bêxwedîkê, fam bike!
Mirov piştî dimire
Nikare gora xwe bikole
Hema bi tenê jî bo vêya
Li cem min be lê!