Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.13
Osman
Osman
@leavemealone
TEKSTİL
LİSE
İSTANBUL
TARSUS
40 okur puanı
Temmuz 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Hayal Kırıklığının Japoncası; Shitsubō
Kitabın ismi Hayal Kırıklığının Japoncası; Shitsubō ile değiştirilmeli!
Allahtan çok başarılı kurgusal romanlar okuduk da türden soğumadık diyelim.
Kırk iki günlük bir ıstıraptan sonra Veronica Ölmek İstiyor'a geçince kızgın kumlardan serin sulara dalmış gibi hissettim. Dört yüz elli sayfa boyunca her saniyesinden her cümlesinden sıkıldığım bir kitap oldu. İnatla bitirdim. Bunun bir benzerini Olasılıksız kitabında yaşadım. İkisinin de ortak özelliği çok fazla beğenilmiş olması çok fazla tavsiye edilmiş olması ki bence sürü psikolojisinden ibaret yorumlar. Bu kadar beğenildiğine göre vardır bir büyüsü diyerekten sonuna kadar ilerlemiş oldum. Sonuç olarak okuma alışkanlığımı olumsuz yönde etkiledi.
Kitabı değerlendirmeye geçecek olursak; tipik hollywood senaryosu havasında hemen hemen hiç bir edebi etkinliği olmayan, insana yeni bir bakış açısı kazandırmayan, içerisinde kendine özgü garip gureba terimler barındıran mümkünse vaktinizi harcamaya değmeyecek bir eser olmuş.
Benzer yorumu Olasılıksız için de yapmıştım; belki lise çağındaysanız bir şekilde keyif alabilirsiniz. Onun haricinde dört yüz elli sayfalık bir hikaye asla yok. Sayfa sayısının bu kadar fazla olması da laf kalabalığından ibaret olup sıkıcılığına sıkıcılık eklemiş maalesef.
Who are you; adından da anlaşılacağı gibi bize kendimizi bulmamız için yol gösteriyor. Biz kimiz, kimin çocuğuyuz, nereye gidiyoruz? Yazarın son derece yalın sanki karşınızdaymış gibi, güzel bir sohbet ya da terapi gibi sade ve akıcı anlatımı hoş, dinlendirici, rahatlatıcı, huzur verici. Tıpkı meditasyon gibi… “E ikra o zaman!”
Çeviriden midir bilmiyorum, bilmesem Palahniuk'un yazdığını anlamayacağım kitabıdır. Ama yine beyin fırtınası yine bilim kurgu. Yakalarsam oradan yakalardım sanırım.
Okur Takip Önerileri
Beynimdeki Düşman
Aylar önce şirketten değerli bir abim “edebi bir yazım dili yok ama çok çarpıcı bir kitap” diyerek hediye etmişti. Okumak bu günlere nasip oldu. Son derece yalın bir dille yazılmış ama sonra derece çarpıcıydı. İki çocuk babası biri olarak evlatlara olan yaklaşımın ne kadar önemli bazı şeylerin ve anların ne kadar değerli olduğunu idrak ettim. Özellikle bir kız babası olarak kızıyla ilgili konuların geçtiği her yerde göz yaşlarıma engel olamadım. Ve her şeyden önemlisi bir insanın görebileceği en dibi gösterdiği için bizim hayattaki kaygılarımızın ne kadar komik olduğunu gösterdi. Şimdi bu kitap gibi yaptığı bütün çalışmalarla başka insanların hayatlarına güzel dokunuşlar yapıyor Yücel Kuran. Kitapta yazdığı gibi artık onun yeni bir bağımlılığı var; kalemi. Bu bağımlılıktan kopmaması dileğiyle.
Güldürücü
Serkan Altuniğne'nin sevgili evladı Bobo ve arkadaşlarının maceralarını konu edinen bir çizgiroman. Arkadaşımın hediyesiydi. Ona da başka bir arkadaşının hediyesi olduğu için geçici süreliğine verdi, okudum geri iade ettim. Evde 5 yaşında oğlum var. Biraz sansürleyerek ona da okudum. Bu kadar çok kahkaha attığı çok nadirdir. Keyifli bir çizgi roman olmuş. Kitabı verdiğinde de Bobo'nun melek olduğunu söylemişti arkadaşım. Başımız sağolsun.
Okumayan bir şey kaybetmez
Çocukluktan beri iş dünyasının içinde biri olarak 350 sayfa boyunca tabiri caizse zırvalıklarla dolu olduğunu üzülerek söylemek isterim. Bana bir şeyler katmasını umarak aldığım kitabı çok direnmeme rağmen yarım bırakmak zorunda kaldım. Yazım dili anlatım tarzı asla iyi değil. Son derece sıkıcı ve boğucu. Bir cümlesi bile feyiz vermiyor. Bu kitap yüzünden okuma alışkanlığımdan oldum. Ayrıca bir patron gözünden yorum isterseniz; işler sizin kağıt üzerinde gördüğünüz ve anlattığınız gibi değil bence aceleci davranmışsınız yazarken. Bi takım şeyleri gördüğünüzü sadece “zannetmişsiniz” Kitap yazmış olmak için yazılmış. Tavsiye etmiyorum.
Skandal değil Palahniuk klasiği (Editlendi)
Chuck Palahniukun kötü romanı diyebilirim. Şimdiye kadar okuduklarımın yanında en kötüsüydü. Anlatım dili, tarzı alışık olduğumuz Palahniuk tarzından çok uzaktı. Okumadan soğudum resmen ve her ne kadar hoşlanmasam da bugün yarım bırakmaya karar verdim.
Edit: Neredeyse 1 sene sonra kitap okumaya tekrar başlayıp sonra bu kitaba tekrar döndüm ve bitirdim. Sözlerimin %50 fazla sert olduğunu fark ettim. Bazı kitapları okumak için doğru zaman olmayabiliyor bunu tekrar fark ettim. Evet kitabın dili diğer Palahniuk romanlarına göre daha zor. Kitabın tarzı da öyle. Zaman ve mekan kavramları birbirine karışabiliyor. Ama sakin kafa okuduğunuz zaman fark ediyorsunuz ki bu da bir Palahniuk klasiği.
Direk yazara gönderdiğim mailin mealini yapıştırayım;
Sevgili Nancy,
Sana İstanbul'dan yazıyorum. 31 yaşındayım.
Bu kitap için size teşekkür etmek istiyorum. Instagram'da gezinirken tesadüfen kitabınızdan bir alıntı okudum. Tam 3,5 yaşındaki oğlumla ilgili çatışmalar yaşarken. Kitabı okumaya başladığım andan itibaren tüm ilişkilerimizde gözle görülür gelişmeler oldu. En önemlisi anneci zannettiğim oğlum bana daha farklı sarılmaya ve ilgilenmeye başladı. Şu ana kadar çocuk yetiştirme konusunda hiçbir bilgimiz olmadığını anladım. Okuduğum kitapların çok azına 10/9 veriyorum ama senin kitabına puanım 10/10 :) Bana nasıl baba olunur gösterdin. Teşekkürlerimi iletebilmem için kitabın sonunda e-posta adresinizi paylaşmanız iyi olmuş. Hoşçakalın...
İnsanların maymundan gelmesi fikrini konu dışı bırakarak, her şey gayet güzel, yalın ve etkileyici anlatılmış. Tarihimizi şöyle bir özetlemiş kısaca. Özellikle evrim teorisiyle ilgili kısımlar çok gülünç geldiği için kitabı neredeyse yarım bırakıyordum ki ilerleyen bölümlerde, özellikle tarım, sanayi ve bilimsel devrim kısımları keyifliydi. Okuyucuya farklı bir bakış açısı kazandıran kitapları sevdiğim gibi bu kitabı da sevdiğimi belirteyim. Genel olarak keyifli az miktarda bunaltan tarafları olduğu için 8 verdim. İyi okumalar...
Çocukken okuduğum için kendimi şanslı saydığım bir kitap. Bir çocuğa güzel duygular kazandırıyor aslında. Kendi oğlum çizmeli kedi masalını dinlerken anımsadım. 9-10 Yaşlarında çocuğu olan herkese tavsiye ederim.
Yıllar önce bir arkadaşımın çılgın ısrarlarına rağmen okumadığım, ne okusam ne okusam diye bakınırken geçenlerde bir anda apansız tavsiyelerin aklıma gelmesiyle alıp okumaya başladığım bir kitap.
Sanırım dünyanın en gereksiz şişirilmiş kitabıdır.
Liseli tayfaya önerebileceğim fakat daha ilerisinin yaklaşmaması gereken bir kitaptır.
Bitirmek için yarını, başkasına anlatmak için bitirmeyi bekledim adeta. Her seferinde sabret oğlum vardır bunca beğenen insanın bir bildiği dercesine devam ettim. Zaman zaman eser miktarda vay canına dedirten noktalar da oldu fakat genel anlamda klasik Amerikan bilim kurgu filmi havasında geçen, basit, düz, özgün olmayan bir anlatım vardı. Gördüğü başyapıt muamelesini hiç bir şekilde hak etmemektedir.
Ama dediğim gibi, oğlum orta okul, lise seviyesindeyken tavsiye edebilirim :)
Hayatımda bu kadar bunaldığım başka bir kitap hatırlamıyorum. Dünyanın en gereksiz şişirilmiş kitabı olabilir.
İlber Ortaylı'ya saygım ve sempatim sonsuz ama cidden egosunu kitapta buram buram estirmiş. Hayatımda hep bir İlber Ortaylı kitabı okuyayım diye düşünüp fırsat bulamazdım. Belkide yanlış kitabıyla yanlış zamanda tanıştığım içindir.
Sanırım yazacağım en uzun inceleme yazısı olacak.
Teoman bütün çocukluk ve ergenliğim boyunca şarkılarını dinlediğim, ses tonuna hayran olduğum, filmlerini izlediğim, yaşam tarzını tam olarak tasvip etmiyor olsam da hep kendimden bir şeyler bularak takip ettiğim bir isimdi.
Haliyle böyle bir ismin kitabını okumak onu biraz daha yakından tanıyacak olmak büyük heyecan yaratmıştı bende. Hayatımda keyifle, sürüklenerek okuduğum kitaplardan biri oldu.
Kitapta çocukluğundan başlayıp, doğru ya da yanlış her yaşadığını olduğu gibi anlatması, kimlerle ne zaman nasıl tanıştığı, hangi şarkıyı nasıl yazdığı, şarkıların hikayeleri öyle güzel anlatılmış ki okuyanı resmen o ana götüren bir yapı oluşmuş.
Hani bazen efsane şarkıları dinleye dinleye suyunu çıkarır sonra da nerede duysanız kulaklarınızı tıkarsınız ya, Teoman şarkıları bende öyleydi son yıllarda. Ama bu kitabı okurken, şarkıların yaratıldığı ana gidince, onların üretim süreçlerini, o anki ruh hallerini okuyunca, şarkıları tekrar farklı bir kulakla sanki ilk kez dinliyormuş gibi dinlerken buldum kendimi.
Hayatımda müziğini dinlemekten, oynadığı filmleri izlemekten keyif alan biri olarak kitabını okumaktan da keyif duydum.
Kitabın başlarındaki o genç, deli dolu, bir şeyleri kanıtlamak için yanıp tutuşan, hatalarıyla ve yanlışlarıyla dolu dolu yaşayıp eğlenen Teoman'ın kitabın son sayfalarında bulunduğu ruh halinden sıyrılıp eski yaşama sevincine kavuşmuş olması dileğiyle...
Her zaman kalbimizde, zihnimizde, hayatımızın bir köşesinde olacak Teoman'ın izleri...
Ecnebi
Sosyal medyada gönülden severek takip ettiğim bir fenomen olduğu için alıp okuduğum bir kitaptır. Kitap sosyal hesapta gördüklerimizle çelişen bir yapıda olmuş. Kurgusu fena değil aslında herkesin özlem duyduğu o sıcak eski Anadolu rüzgarı, aile ortamı, din dil ırk ayrım gözetmeksizin herkesin birbirine saygılı ve sevgili olduğu bir mahalle ortamı var. Bu ütopik durumu ve hafif Neşeli Günler tadı biraz fazla kaçmış gibi geldi bana. Bu nedenle yer yer sıkıldığım olmuştur. Ancak bütün hengamenin içinde verdiği ince dersler de vardı. Bu nedenle Şeref Düzyatanlar ilk kitabı için eline sağlık diyorum.
Dokuzuncu Hariciye Koğuşu; Yeşilçam filmi tadında, bir nefeste okuyabileceğiniz, anlatımıyla sizi o ana götüren, olayların atmosferini yaşatan hoş bir kitap...
İç Döküntüsü
On altı on yedi yaşlarındayken aynı forum sitesinde üye olduğumuz bir arkadaşla sosyal medyadan ekleşmemiz sonrasında haberdar oldum Ali Lidar'dan. Bu arkadaş kendisinin hayranıydı ve sürekli yazılarını, şiirlerini paylaşıyordu. Şiir sevmeyen biri olmama rağmen etkilendim. O günlerden beri ben de sıkı bir takipçisi oldum. Hep aklımın bir köşesindeydi ve bir gün geçtiğimiz temmuz ayında kendime bir doğum günü hediyesi yapmaya karar verdim. Z raporu kendi kendime aldığım ilk doğum günü hediyesiydi ve yıllar sonra bile geriye dönüp baktığımda güzel şeyler anımsatacak bir Temmuz ayı bırakmış oldu.
Seri Katiller Tarihi; seri katillerin psikolojilerine duyduğum ilgi nedeniyle alıp okuduğum bir kitaptı. Herhangi bir tavsiye almadan ilk görüşte ilgimi çeken bir kitap olduğu için aldım. Fakat kitapla ilgili okurken rahatsızlık duyduğum bir kaç konu oldu.
Örneğin kitapta çok fazla yazım hatası vardı. Bu okurken ciddi anlamda ritmimin bozulmasına, dikkatimin dağılmasına neden oluyordu. Diğer konu, kitapta bahsedilen herhangi bir olayı detaylıca araştırmak için internete girdiğimde bir çoğunun muhtelif internet sitelerinden birebir kopyalanmış paragraflar olduğunu gördüm. Bu da kitabın özgünlüğünü gölgeleyen bir durumdu malesef. Konuyla ilgili Arkın Bey ile mailleşmemiz olmuştur. Yazım hatalarıyla ilgili kendisi de durumdan rahatsız olduğunu belirtmiştir.
