Derine, daha derine daldı. Gözleri açıktı, kendisine çarptıktan sonra ok gibi kaçan toriğin, hayalete benzer belli belirsiz ışıldayan izini seyretti. Bir yandan dalarken, bir yandan da toriklerin tekrar kendisine çarpmamalarını umuyordu; çünkü böyle bir şey, yaşama arzusunu tekrar harekete geçirebilirdi. Torikler çarpmadı ve Martin hayatın kendisine gösterdiği bu son nezakete minnet duyacak kadar vakte sahip oldu.