Canan Ülkü
@lottecanan
@arkaraftakitap instgram adresim
Filolog
Fransız dili ve edebiyatı
Konya
148 okur puanı
Ağustos 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Tarihimiz en akıl almaz şeyleri nasıl düşünce ve inanç sistemlerimizin bir parçası, hatta merkezi yaptığımızın örnekleriyle dolu. Hazreti Musa'nın Kızıldeniz'in sularını iki yana ayırmasını, Hazreti İsa'nın Tanrı'nın oğlu olarak bakire anasından doğmasını, Müslümanların her yıl şeytan taşlamasını ve bu üç dinin insanlarının aynı Tanrı adına birbirlerini katletmelerini bir yana bırakalım bilim adına inandıklarımız da bazen efsanelerimiz kadar renkli, geleneklerimiz kadar kör olabiliyor.
çok icerledim, çok doğru...
" Türkiye ' de yaşamak ne boşanabilen ne de barışabilen karı-koca kavgasının ortasında kalmak gibi. "
" Ergenlik çağında aynanın önüne geçip kendisine yakışır bir gülme ya da sigara içme biçimi arayanlar gibi, biz yetişkinler de kitaplar okuyarak, psikologlara danışarak, sohbetlerimizde tavrımıza halimize havalar katarak kendimizi arıyoruz. "
Okur Takip Önerileri
" James Joyce'un kitap kahramanlarından Dedalus şöyle der: " İster evim, ister vatanım, ister kilisem olsun, artık inanmadığım şeylere sadakat göstermeyeceğim. " Ve devam eder: " Yaşamamın herhangi bir biçiminde kendimi özgürce ifade etmeye gayret edeceğim."
Istırap ve başarısızlıklar bana, başarının sevinçlerinden daha gerçek gibi geliyorlar.
Bu, birini kayığa oturttuktan sonra “hadi bakalım, tek sınır gökyüzü!” diyerek İngiltere’ye doğru okyanusu itmeye benziyor. Oysa kayığın içindeki diğer kaçınılmaz sınırın okyanusun dibi olduğunun da pekâlâ farkındadır.
Benim için inanılmaz bir cümle oldu. Zamanında gelen bir vahiy gibi...
Cesaret, daha çok, umutsuzluğa rağmen ilerleyebilme yetisidir.
Böylesi zamanlarda dünyadaki yerimizi yitirme, tümden soyutlanma tehlikesiyle yüz yüze geliriz. Kabul gören dilimizi, paylaşılan bir dünyada iletişimi olanaklı kılan dilimizi yitirecek miyiz? Kendimizi gerçeklik dediğimiz şeye oturtmamızı sağlayan sınırlarımızı yitirecek miyiz? Bu, yine, biçim sorunudur, ya da başka bir deyişle, sınırların farkına varma sorunu.
Dönmekte olan bu gezegenin üzerinde varolmakta olduğumuz şu kısa anda, zamanın ve ölümün sonunda hepimizden hakkını alacağı gerçeğine karşın bazı insanları ve şeyleri sevebiliriz.
"Selim kalkardı ellerime sarılır beni birgün unutacaksan
birgün bırakıp gideceksen boşuna yorma derdi
boş yere mağaramdan çıkarma beni alışkanlıklarımı
özellikle yalnızlığa alışkanlığımı kaybettirme boşuna
tedirgin etme beni bu sefer geride bir şey bırakmadım tasımı tarağımı topladım geldim neyim var neyim yoksa ortaya döktüm beni bırakırsan sudan çıkmış balığa dönerim bir kere çavuş olduktan sonra bir daha amelelik yapamayan zavallı köylüye dönerim beni uyandırma"
Kitaplara tutunuyoruz, hayatla bağımızı kestik epey önce...
Her zaman gerekeni tersini yapıyorum, çocuklar gibi. Kitaplarla, yani bir çeşit masal dünyasıyla hayatı karıştırıyorum eskisi gibi. Galiba gittikçe de düzeltilemez oluyorum bu konuda.
Bir garsona göre, insanlar karışık salataya benzer.
Ne istiyor Olric?
Çöp var mı ?diye soruyor efendimiz.
-Bi'tap bedenimden ala çöp mü olur Olric? Söyle taşıyabiliyorsa beni alsın Olric.