Konforuma beste yaptım.
Gittim adımı bir duvara yazdım.
Topuklu ayakkabılarımı elime almış
kırmızı eteğimi rüzgârâ şahlandırır gibi
Biraz anlaşarak ayrılmış gibi -
Ben de her insan gibi
Mora -
Yola çıktım.
Sayfa 146 - İnkılap YayıneviKitabı okudu
Bir festival gibi olurdu büyümek.
Her yıl bir yolunu bulur
gülümseyerek
yaşlanırdım.
Sayfa 161 - İnkılap YayıneviKitabı okudu
Bir müzik çalardı,
Tabanına sığınmış
ayak parmaklarım
kendi treninden kaçar gibi
durduğum yerlerden uzaklaşırdım
O günün tek öğünü müzik olurdu
Mesela
-her notanın bir nedeni vardı
Hepsine açıktım ben.
Ne zaman bir şarkı çalsa
Birini severken
ben ve açığım
havada asılı kalırdım.
Bazen birinin üstüne atılan
Bir suç gibi kalırdı
samimiyetim
Sırtımı uykuda dönüyorsam
yalnızlığı anlamam
zaman alırdı hep…
Sayfa 160 - İnkılap YayıneviKitabı okudu
Mi Minör 2
Bekledik.
Durduk.
Bir gelenimiz yoktu.
bilmiyorduk biz tabii.
Yalnız gidecek olanın
gölgesi vurur cama…
Bazı evlerin ışıkları
Sayfa 123 - İnkılap YayıneviKitabı okudu
Mi Minör
Bir evde bütün ışıklar sönüyorsa
bir bebek misler gibi uyuyordur.
Ve söylenecek sözler
tüm rock’n roll telaşlara rağmen
o gece söylenmiyordur işte.
Bir evde uyku saatini üşümek söylüyorsa
geriye sarılmak kalıyor mu ne ?
Sayfa 120 - İnkılap YayıneviKitabı okudu
“Şimdi blues bir ninni güneşe rağmen karanlık kalmış bir tenin elini tutuyor işte”
Bayan Kundura
Sayfa 119 - İnkılap YayıneviKitabı okudu
Yaşamak
Sen dibini görene kadar
gittiğinde
seni,sana kadar bekleyen
içtenliğindir.
Sayfa 90 - İnkılap YayıneviKitabı okudu
Geniz Anası
Ne zaman ki
dünya üzerinde
güçlü olduğunu bilip
ne denli değersizleştiğime tanıklık etsem
kimi sözcüklerin…
İçimden çoğalıp içime doğru akan
bir sel yaş’lanır.
O zaman
-ki işte
bilirim:
Sözcüklerin anlamlarıyla birlikte insanın içine doğru ağırlaşmasında
yaşamak’la alakalı gizemli bir tutku var.
Sözcüklerin dibe çöktükleri yerde
ziyaretçilerle göz göze gelmesi
‘tesadüf’ değildir aslında..
Bir gün yerin dibine girersem
tam da böyle olsun isterim utancım..
Sayfa 71 - İnkılap YayıneviKitabı okudu
Gece yeşil bir kadın
çöpe yıldızları boşaltıyordu
Hemen bir dilek tuttum Mora.
Bir dilek tuttum.
Çöp tenekesinin içinde
burnum acıyana kadar
gökyüzüne baktım.
Bir şey oldu o an’da-
Dilimi dilerim de gezdirdim
Etlerim kabardı sıradışılığıma.
İstemeyi olmasından çok sevmiş gibi
fedâkarlığımı tükürdüm yere.
Konforuma beste yaptım.
Gittim adımı bir duvara yazdım.
Topuklu ayakkabılarımı elime almış
kırmızı eteğimi rüzgârâ şahlandırır gibi
Biraz anlaşarak ayrılmış gibi
Ben de her insan gibi
Mora -
Yola çıktım.
Sayfa 146 - İnkılap YayıneviKitabı okudu
Bugün günlerden Çarşamba
Gözlerim halka açık bulvar gibi
Ayağımda tabanı plastik bir pabuç
Midesi boş kalacak bundan sonra
Bütün yalnızlık naralarından kovuldum
Sokakların adını biliyorum
Evlerin bazıları gri
Ve geceleri yalnız yürüyorsam
bu yolda
bazı evlerin rengi
sevmekten de eski.
Sayfa 64 - İnkılap YayıneviKitabı okudu
Ve aklımdan çıkmayan
an'lara rağmen
büyümeyi isteyen
büyümeyi bekleyen
henüz yaşamamışken
daha başlamamışken!
gelmeyeceğini bildiği biri gibi
özler
özlediklerini küçük kazalarla
öldüren bir çocuk katili gibi
oturur yaşlanırdım.
Büyümek gözümden akardı
kendimden eksilişini daha
çeneme varmadan anlardım.
Sayfa 162 - İnkılâpKitabı okudu
Bir festival gibi olurdu
büyümek.
Her yıl bir yolunu bulur
gülümseyerek
yaşlanırdım.
Sayfa 161 - İnkılâpKitabı okudu