"Bir şeyler hep eksik ve yarım kalmakla meşhurdur. Değil mi ki insan kendine varamayıştır, eksik bir sözdür. Bazı şeyler dile gelmemeli gönülde kalmalı, anlamını yitirmemeli. Bu hengamede yitirdiğim her şeye kırgınım, içten bir kırgınlık, gerisi gelmeyen, dönüşü olmayan..."
Gördüklerim için değil, göremediklerim için; yaptıklarım için değil, yapamadıklarım için suçluyum. Kendimi hür bırakmadığım için, başkaları için kendi hayatımdan taviz verdiğim için suçluyum. Ne istediğim gibi biri oldum ne de istedikleri gibi biri olabildim. Hayatımdan ödün verdiğim hâlde onlara yaranamadım. Gün geldi adı yapmasaydın oldu esaretimin, fedakârlıklarımın. Yaşım geçince anladım bütün hatanın bende olduğunu ve geçen yıllarımın asla gelmeyeceğini. İşte bu yüzden bütün suç benim.