verve
@mermermerve
kitap günlüğüm
bende oralarda bir yerlerdeydim, 30 Ağustos 1992
545 okur puanı
Ağustos 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
İnsan, kendinde kendinden büyük olanı taşıyandır.
Bir omuz bulmayı bilmeyen herkesin ağırlığını taşıyor kalbim.
Ve hiçbir zafer kalıcı değildir. Bir kere elde edildikten sonra artık canlandırıcı değil, rahatlatıcıdır ve can sıkıntısına yol açar çünkü artık zafer yoktur, yalnızca tamamlanmış basit bir manzara vardır.
Okur Takip Önerileri
İnsanın mutlu ya da mutsuz olmasını önemsemem, ilgilendiğim tek şey hangi insanın mutlu olabildiğidir.
Çünkü bir kez daha anlamıştım ki, mantık hayatı öldürür. Kendinden başka hiçbir şeyi kapsamaz o...
Erdem insanın ruh hâlinin mükemmelliğidir, yoksa kusurlarının olmayışı değil.
Mayalanmamış bir hamursunuz. Tohumsuz bir toprak. Özlemleri olmayan bir kalabalık. Kılavuzluk edip yürütmek yerine yönetiyorsunuz. Ahmak seyircilerden ibaretsiniz.
Bir medeniyet, insanların onu beslediği kadardır, onun insanları beslediği kadar değil.
Çünkü kederin sebebi daima aynıdır: Meyvesini veremeden akıp giden zaman.
Kendini nerede bulacağını bilmiyorsan bir yuvada ikamet etmiyorsun demektir.
Bana öyle geliyor ki insan da tıpkı kale gibiydi. Özgürlüğünü kazanabilmek amacıyla tüm duvarlarını yıkıyor ama böyle yaparak göğünde yıldızlar görünen savunmasız bir harabe haline geliyordu. Hal böyle olunca, var olmama sancıları başlıyordu.
Yasaklıyorum sorgulamayı! Susuzluğu gideren bir yanıt bulmayacağımızı bildiğimiz halde eşeleyip durmayı! sorgulayan kişinin aradığı, her şeyden çok dipsiz bir uçurumdur.
Hayatı, yaşamayı tercih edebileceği kadar kendine ait miydi hala?
Kendini kesmek, yok olmak, yatıp bir daha kalkmamak, kendini uzay boşluğuna fırlatmak istiyor. Kendinden nefret ediyor, kendine acıyor; kendine acıdığı için kendinden nefret ediyor. "Artık git" diyor. "Artık gitsen iyi olur."
Sıklıkla yaşadığını değil, sadece var olduğunu hissediyor; kendisi günleri geçirmiyor da günler onun üstünden geçiyor.