Hangi yağmur damlası ışıldıyor kalbimin
Gökleri aradığı günün gecelerinde
Görkemli bir çocuk mu bekliyorsun ey zaman
Yürüyen mi aralar güneşin perdesini
Avucunda baharı duran mı biriktirir
Kim kırdı bilir misin gönül penceresini
Bütün zindanları yıkarak birer birer
Gözlerin çağırıyor beni
biz gitsek de, İstanbul'da yine de
yıllar yılı gezinmeli bu sızı
benden bir yaralı şiir kalmalı
senden bir tebessüm, bir de kırmızı
Okur Takip Önerileri
sana giden yolların kavşağında
bir adam direniyor izini bulmak için
siliyor tan yerine akan alın terini
ufkunda sapsarı umudun rengi
mavi yitik, beyaz kızgın ve siyah
arıyor sessizce kaybolan günlerini
Bir Kaf Dağı kalmıştı varlığından bihaber
Seni görünce, o da tutuşup yandı gülüm
çağlayanlar bile hararetlidir
buğday başağının açlığıdır ufuklar
siperleri aşıklar mı doldurmalıydı
zalimler mi
neden böyle hıçkırıklı, umutlar
Yol onun, varlık onun, gerisi hep angarya;
Yüzüstü çok süründün, ayağa kalk, Sakarya!..
Savaşın gailesi olağanüstülükleri olağanlaştırması galiba, herkesi kendinden ibaret bırakması...
Sayfa 398Kitabı okudu
Tarih kitaplarına girecek üç soğuk cümlenin ardında ne mahşer var oysa.
Sayfa 401Kitabı okudu
Kanın ancak kanla yıkandığı bir dünya nizamında gözünün önünde ciğerinin parçası doğrananlar için önce kim başlattı anlamı kalmayan bir soruydu.
Sayfa 376Kitabı okudu
Sana zorsa yanmaya razıyım
Kolaysa affı esirgeme
Kimsenin aklı başında değildi ve şimdi yaşamak, sadece ölmemeye çalışmaktan ibaret bir şeydi.
Sayfa 306Kitabı okudu
"Ey insan! Bu kitabı sana ithaf ediyorum''
"Bırak şu maddeyi, boğ şu ölçü dehanı, doy şu fizik ve matematik tecessüsüne, kov şu kemiyet fikrini, dal kendi içine, koş kendi kendinin peşinden, bul onu, bul kendini, bul ruhunu, bul, sev, bil, an, gör, kendi içinde gör Allah’ını. Kendine dön, kendine bak, kendine gel. Aptalca bir konfor aşkından doğduğu halde her biri daha korkunç bir dünya harbi hazırlayan teknik mucizelerinin yanında, senin iç zıtlıklarını elemeye yarayacak ve seni kendi kendinle boğuşmaktan kurtaracak ruh mucizelerini ara. İnan manevilere ve mukaddeslere, inan! Onlar hakkında, bu kadar küçükçe düşünmekten utan! Her sezilen derinliğin ifşa ettiklerini düşünmekten bile seni alıkoyan tabiatçı metotlarını fırlat ve bitlenmiş elbiseler gibi at. Orta çağ papazında haklı olarak ayıpladığın dar kafalılığın anlayış sınırlarını daha fazla darlaştıran beş duyu idrakinin kapalı dünyası içinde kalma; "Arşı geç, ferşi atla, sidreyi aş, Gör ne var maverada ibretiz."
İnsan eşref-i mahlukattır derdi babam
Bu sözün sözler içinde bir yeri vardı
Ama bir eylül günü bilek damarlarımı kestiğim zaman
Bu söz yüreğime kadar alçaldı
Celladıma Gülümserken