Uzun zamandır okuduğum kitaplar arasında en keyif vereni bu kitap oldu. İnsanlar arasındaki "Seni tanıyorum." iddiasının içinin boşluğunu, neden ve nasılını öyle güzel anlatmış ki... Kitabı okurken "Bunları benden başka fark eden birileri de varmış." sevincini yaşamadan edemedim. Bu kitapla insanlara aslında kendi yorumumuzu kattığımızı fark ediyoruz. Bu da birçok iletişim problemini çözebilecek bir farkındalık. Bir psikolog "Yeni tanıştığımız insanları, onları tanımak ve anlamak amacıyla dinlediğimiz için iletişimimiz başlarda iyidir. Zaman geçtikçe o kişiyi tanıdığımız yanılgısıyla söyleyeceklerini ve niyetlerini tahmin etme gafletine düştüğümüz için problemler başlamaktadır." diyordu. Kendimizi bile o an olduğumuz haliyle tanıyor olmamız mümkün değil gibi görünüyorken farklı hikayeleriyle dünyayı farklı gören başka gözleri tanıdığımızı iddia edemeyiz.
Aynı fikirde olduğum bir arkadaşımla sohbet ediyormuşum gibi okuduğum bu kitabın sonu da bazı kavramlar üzerinde düşündürücü.
