Dostoyevski Suç ve Ceza kitabında şöyle yazar;
İnsanın yüksek bir dağın tepesinde, ancak iki ayağının sığabileceği kadar daracık bir yerde yaşaması gerekse, çevresindeyse uçurumlar, okyanuslar, sonsuz karanlıklar, fırtınalar ve sonsuz bir yalnızlık olsa, yine de o bir avuç yerde ömrü boyunca, binlerce yıl, sonsuza dek yaşamanın, o anda ölmeye yeğleyeceği söylenir. Yeter ki yaşasın, yalnızca yaşasın.
Aman Tanrım, bu nasıl gerçek böyle! Bu nasıl gerçek,
İnsan ne alçak yaratıkmış.