Yazarın 1859 yılında yazdığı ‘’Beyazlı Kadın’’ Victoria dönemine damga vuran, gotik edebiyat türünün yansımalarını gerçeklik potasında eritip, duygusallık, gerilim ve psikolojik karakterler ile bize sunan kitaptır.
Hikayenin ana kahramanı olan Walter Hartright, genç bir ressam ve adalet duygusuna bağlı bir insandır. Bir gece Londra’da kaybolmuş beyazlar içinde bir kadınla karşılamasıyla ve arkadaşının tavsiyesi ile çizim öğretmek için gittiği iki kardeşin evinde yaşananlardan sonra hayatı tamamen değişecektir. Kitap bunun üzerinden başlar ve bu şekilde devam eder.
Anlatım biçimini diğer karakterlerin ağzından sürdürmeyi tercih eden yazar, kitapta adı geçen her kahramanı bir bütün olarak ele almış. Farklı kişilerden farklı karakterlere ait düşünceleri ve olaylara şahit olmak ilgi çekiciydi. Eserin harika bir üslubu var ve okuması çok kolay. Yazar bize çok yönlü karakterler sunuyor, her biri kendi özelliklerine, alışkanlıklarına sahip, çok gerçekçi! Ana karakterimizde gördüğümüz adalet duygusu farklı bir karakterde tam anlamıyla tersi olarak görülebiliyor.
Ana karakterimiz açısından hazin bir aşk öyküsü gibi başlayan kitap çok farklı noktalara evriliyor. Bir noktada tema olarak kadın erkek eşitsizliğini hukuki bir boyut olarak kitaba taşıyan yazar dönemin eleştirisini de yapmaktadır. Kitabın ortalarında saf bir ruhun çektiği acıları, maddi hırslardan doğan çıkarları, zeka savaşlarını görmek de mümkün.
Roman aynı zamanda büyüleyici çünkü bölümler farklı karakterlerden sunuluyor, bu nedenle hikayeyi her iki taraftan da tanıyabileceğiz. Notlar, günlükler ve canlı diyaloglar var.
Kitap kesinlikle okumaya değer!
Yüzyıllık Yalnızlık
Markes Nobel ödülünü yüzde yüz haketmiş gerçekten