Tavan arasının şu fakir sofrası hepimize yeter de artar bile...
Sabah ezanı okunuyor, (Namaz uykudan hayırlıdır) ezanı ilk defa anlar gibi oldum. Bildiğimizi sandığımız öyle şeyler vardır ki, vakti gelince onları ilk defa öğrendiğimizi anlarız, en bilmediklerimiz bildiğimizi sandıklarımızdır.
Nefsin birtakım heveslerinin sarayında senfonik orkestraya dört mevsim çaldırırken, ruhun, bodrum katına hapsettiğin ruhunun çığlığını ziyafet katına kadar ulaştırıyorsun.
Nasibinizde yoksa, zaten izahın çoğu da hiç, azı da...
Hangi namus ağabey. Bu devirde namusuyla geçinmek aç kurdun başka hayvanlar dururken kendi vücudunu yiyerek yaşamaya çalışmasından farksız...
Sana malik olan neden mahrumdur ; ve senden mahrum olan neye maliktir ?..
Sayfa 203Kitabı okuyor
Bana samimi değilsin diyorlar; samimiyet, samimiyim demek mi, samimi olmak mıdır?
Etmeyin Reis Bey, siz ağlayamazsınız! Ağlayabilseydiniz, anlayabilirdiniz!
Sayfa 50
Muhasebe
Ben artık ne şairim, ne fıkra muharriri!
Sadece, beyni zonk zonk sızlayanlardan biri!
Bakmayın tozduğuma meşhur Bâbıâlide!
Bulmuşum rahatımı ben de bir tesellide.
Fikrin ne fahişesi oldum, ne zamparası!
Bir vicdanın, bilemem, kaçtır hava parası?
Evet, kafam çatlıyor, gûya ulvî hastalık;
Bendedir, duymadığı dertlerle kalabalık.
Büyük meydana
Nihayet ömür biter gider…