Buraya gelirken bir şeyler bekliyorduk. Beklediğimiz neydi bilmiyorduk ama kesinlikle bu değildi: Bu kasvetli işgünleri, bu sessiz akşamlar, bu değişime kapalı, sürprizsiz, umutsuz, donuk hayat.
Sayfa 33Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Biz aktrisler, para ya da ikramları kayıtsızca kabul ediyoruz ama hepsi bir yana, en büyük ödülümüz insanları güldürmenin verdiği mutluluk oluyor.
Sayfa 20Kitabı okudu
Artık hiçbir şey ona yapılamayacak gibi görünmüyordu. Dünyanın en zor ve karışık işi bile bu bekleyişten daha kolay ve aydınlıktı.
Sayfa 148Kitabı okudu
Konuşmaya ne lüzum vardı? Bütün güzel laflardan ve hoş insanlardan sıkılan bu mahlukları, birbirlerinin sessiz mevcudiyeti, yorgunluk verecek kadar doyuruyordu.
Sayfa 146Kitabı okudu
Ömrünün bu en güzel gecesini, ömrünün bu en korkunç gününün takip etmesi mi mukadderdi? Neydi bu içinden çıkılmaz meseleler? Neydi bu mavi göğe veya sevgili bir yüze bakmayı zevk olmaktan çıkaran hisler ve üzüntüler?..
Sayfa 81Kitabı okudu
"Kendini bir felaketin içinde kaybetmenin manası yoktur. İnsan birazcık da kalender olmalıdır!"
Sayfa 61Kitabı okudu
"Güvendiğiniz dağlara kar yağdığında, üzülmeyin. Kıç üstü oturun ve sessizce aşağı doğru kayın. Baharı görene kadar..."
Ona bakıp bakıp sorduğumuz sorunun cevabı akmış saksıdan... Yerde görünmez kelimelerle bir iz bırakmış: "Müjgân Abla'ya çatlak diyorlar. Müjgân çatlak değil, Müjgân'ı fena kırmışlar..."
Akıllı insanlar mutluluğun sağlığa benzediğini çok önceden fark etmiştir: Mutluyken fark etmezsiniz; ama yıllar geçtikçe, geçmişte kalan mutluluğunuza ilişkin anılar, ah, anılar!..
Sayfa 105Kitabı okudu
Bir yıl geçti, yeni bir yıl daha geçecek ve bu da geçen yıl gibi bir yığın sürprizle dolu olacak. Demek ki öğrenmeye boyun eğmek gerekiyormuş.
Sayfa 85Kitabı okudu