Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Hanife Nur Üstü

Hanife Nur Üstü
@nurustu
İzmir
30 Kasım
74 okur puanı
Ağustos 2019 tarihinde katıldı
her şey çok güzel giderken çok güzele odaklanıp, her şeyin gittiğini fark edemedik.*
Reklam
"herkes de bir merak içinde / ölümden sonra hayat var mı diye..." "boşuna düşünürler / sanki hayat varmış gibi ölümden önce"
çok empati yapıyorsunuz, ne dünya bu kadar hassasiyeti kaldırır, ne insanlar bu kadar inceliği...

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
bana kötü olduğumu hatırlatmana gerek yok. inan bana, herkesle savaşıyorum. geleneklerle, toplumla, insanlarla… hatta iyi bir insan olmak için kendimle bile savaşıyorum. inan bana, çabalıyorum.
bir şeyler var faik. anlatılacak kimseler yok değil. insan mutlaka bir dil bulur, yazar, ses çıkartır, boyar, dans eder, susar. görün der, şu etle kemikle örtülmüş sıkıntıyı bir görün. iç kanama gibi sessiz, duyun der faik. mesela görüp geçtiğin, belki yüzüne bile bakmadığın nicesi, yani diğer taraftan birinin, yüzünü görmek için can attığı birisi. kantarın topuzunu kaçırmak istemezdim. anlatılacak kimseler yok değil. ama insanın kulağının arkası bile, kendisine ne kadar uzak.
Reklam
“bir gün çok bunalırsan denizin dibinde yosunlara takılmış gibi soluksuz sakın unutma gökyüzüne bakmayı gökyüzü senindir gökyüzü herkesindir”
“tutamayacağımız son sözleri vereceğiz belki bir gün son kez görüşeceğiz ikimiz de bunun son olduğundan habersiz son kez el ele gezeceğiz belki de son kez söyleyeceğiz birbirimizi sevdiğimizi, yine beraber planlar yapıp tutamayacağımız son sözleri vereceğiz birbirimize ve elbette yollarımız yine ayrılacak bir gün sonra aramıza şehirler girecek hiç karşılaşmayacağız tesadüfler bile bir araya getiremeyecek sonra da belki birimiz öleceğiz diğerimiz hiç bilmeyecek.”
"dışarıdan gamsız bir pezevenk gibi gözüküp iç dünyamda duygusal biri olmak beni mahvetti."
hangi çiçek, diğerini “sarı açtı” diye ayıplar? hangi kuş, “farklı ötünce” diğerine yasak koyar? derisinden, dilinden ötürü öldürülüyor insanlar. ah insanlar...
Charles Bukowski
bazen yapayalnız hissediyorum kendimi şu dünyada, diğer zamanlarda ise biliyorum yapayalnız olduğumu.
Reklam
Charles Bukowski
İnsanları bilirsin, "Hey, Cuma akşamı, ne yapacağız? Burda kös kös oturacak mıyız?" Evet, kesinlikle. Çünkü yok dışarıda bir şey. Aptallık sadece. Aptal insanlarla fingirdeyen aptal insanlar. Geceye koşa koşa çıkmak gibi bir ihtiyaç içinde olmadım hiçbir zaman.
Kendimi dünyanın tam ortasında, küçücük bir kutunun içinde hissediyorum. Dünyanın bütün ağırlığı içinde bulunduğum bu küçük kutunun üzerine çöküyor. Kutu ufalıyor, ufalıyor, ufalıyor.Büzüştüğünü hissedebiliyorum. Bazen haykırmak istiyorum. Sesim kısılıncaya kadar. Ölünceye kadar. Yazamıyorum. Sözcükleri bulamıyorum. Tam umutsuzluk.
ama orada oturup dikkatle etrafı izleyince bir şeyin farkına vardım. Herkes kendi çapında mutlu görünüyordu. Gerçekten mutlu muydular, yoksa sadece bu izlenimi mi veriyorlardı bilemiyordum. Ama bir şey varsa, eylül sonunun bu güzel ikindisinde herkes mutlu gözüküyordu. İçimi tanıdık olmayan bir yalnızlık duygusu kapladı, çünkü bu görüntünün dışındaki tek kişi benmişim gibi hissediyordum.
Zülfü Livaneli
sakın ola hiçbir şey için üzülme kızım, bol bol kız, öfkelen, dövüş, savaş, küfret ama üzülme. insanı üzüntü çürürtür.
196 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.