Bazı kelimeler gerçekten tehlikeli oluyor hayatlarımız için. İlk elde sıralayacak olursak: her, hiç, daima, tümüyle, bütünüyle, asla, kesinlikle, mutlaka. Bunları kullana kullana içimizi sertleştiriyoruz.
İnsan ruhunu dinin terbiye ettiğini söyleyen Kutlu, takva -sorumluluk- duygusunun insanı bu dünyada yalnız -başıboş- bırakmadığını, her yaratılan varlığın bir vazifesi olduğu gibi insanın da hem kendisine hem yaşadığı topluma hem de kainata vazifeleri olduğunu belirtiyor.
Zihnimiz sorunların, dertlerin, tasaların esaretinde olsa da, kalbimiz hayatın tadını çoktandır unutsa da, içimizi endişeler, kaygılar, acılar doldursa da; baharın selamına kulak verebiliriz yine de.