Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.24
okumaksifa
okumaksifa
@okumaksifa
“Bu hayat okumayanlar için ikinci sınıf bir hayattır.”
Öğretmen
Lisans
277 okur puanı
Ekim 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Hakkında pek çok görüş olan bir konu, "Kötü mü doğulur, kötü mü olunur?". Cevabım yok, bilmiyorum. Bilmememin beni ifrit ettiği nadir şeylerden birisi bu. Öğretmenim, işim insan ile ve herhangi bir kötünün fark edilmeyip, müdehalesiz bir şekilde elimden geçmiş olması, onda, kötülüğünde payım olması ihtimalleri... Cümleyi
Dünyanın Son İnsanları serisinin ikinci ve son kitabı ile geldim bugün dostlar distopik bir çocuk edebiyatı eseri, Duvarın Ardı'nın da devam kitabı. İlk kitapta nihayet ulaştıkları duvarın ardında, bu kez bir yaşam kurmaya, medeniyet inşa etmeye, bunun için de etraflarında başka hayatta kalan insan olup olmadığını keşfetmeye çalışıyor kahramanlarımız. Bunun için pek çok yol denerken ummadıkları bir yaşamla kesişiyor yolları, yepyeni bir duvarla... Tanımadıkları, savaşmayı bilmedikleri bir düşmanla...
Hikaye güzel, macera hayli akıcı ama bana sorarsanız, Palanka'nın en güzel ve dikkat çekici yanı, metnin içine serpilen incelikler, karakterlerin şahsi hikayeleri, hakkında çok düşünüldüğünü beş kilometreden belli eden muazzam espriler ve daha sayamadığım bi' dolu ayrıntı idi. +9 yaş için mutlaka tavsiyedir, sevgi ile
Gelin bir yolculuğa çıkalım. Bir taşra kasabasına, yıkık dökük bir hastanenin ruh ve sinir hastalıkları hastalarının yattığı bir koğuş olsun varış noktamız. Yol boyunca da konuşalım, tartışalım, söyleşelim. Adalete, insanlığa, bozulmuş düzene, haklıya ve haksıza, akıllıya ve hastaya dair... Gördüklerimiz de rahatsız etsin bizi, gördüklerinden rahatsız olduğu halde değiştirmek için çabalamayan, kendisine dokunmayan yılanları kutsayanlar da. Ve nihayet vardığımızda hedefe, gerçekle yüzleşelim. Yılanın dokunmayacağı kimse yoktur ve bozuk düzenin harcamayacağı insan da...
Çehov bu kısa öyküde Rusya'ya, kırsala, terk edilmiş, görmezden gelinmiş, harcanmış insanların arasına misafir ediyor bizi. Bir akıl hastaları koğuşuna, Altıncı Koğuş'a. Hastane şartlarından ölesiye rahatsız olsa da, kendi iç dünyası ile meşguliyetinden vazgeçmeyip, yanlış olanı düzeltmeye efor sarfetmeyen doktor Andrey Yefimıç ile Altıncı Koğuş'un asil, dobra ve zavallı genci İvan Dmitriç'in muhabbetlerine dahil ediyor. Biz doktor ve hastanın muazzam felsefi ve ahlaki sohbetine dalmışken hikaye akıyor ve doktor bir gün kendini bu koğuşa kalıcı olarak gelmiş buluyor. Şansı varken hiç müdahale etmediği bütün çirkinlik, düzensizlik ve ahlaksızlığın tam ortasına. "Ne! Nasıl yani?" si, "Nasıl olabilir?" i kitapta dostlar. Akıcı, kısacık ama etkili bir klasik okumak isterseniz diye tavsiyemdir, sevgi ile...
Okur Takip Önerileri
Puslu Kıtalar Atlası, sevdiğim bir öğretmen arkadaşımın "En sevdiğim, beş kere okuyup hala içinden çıkamamadığım kitaptır." övgüsü ile aldığım ve okunması bu zamana nasip olmuş olan kitap. İhsan Oktay Anar'ın ilk romanı, ancak resmen bir ustalık eseri. Hakkında yorum yapmanın değme bir okurun-öncelikle kendim- haddine olmadığını
Çok uzun süre elimde gezen bir kitap oldu, ama bitti. Çok zor vedalaştık, alışmıştık birbirimize Zor zamanları güzel hatırlamak isterseniz, kitap okuyun arkadaşlar. Yalnızlığınızı unutmak isterseniz de... Eğer bunları ilk annelik zamanlarınızda yaşıyorsanız da, Dilek Cesur ve Hatice Kübra Tongar okuyun. Sizin başka tavsiyeniz olursa hiç tahmin edemeyeceğiniz kadar da açığım tavsiyelere.
Hatice hanım her problemin önce sebebini, sonra süreç içindeki ihtimallerini, en son da çözüm alternatiflerini inceliyor uzun uzun ki bu insanın hem zihnini açarken, hem yükünü hafifletiyor. Büyük bir düğümün içinde ipin ucunu bulmak gibi. Bu kitapta "çocuk neden ağlar, nasıl ağlar, ağlamasının önüne geçmek için neler yapmak gerekir"i inceliyor mesela. Bağırmayan çocuk yetiştirmenin yolunun çocuğu bağırmak zorunda bırakmamak olduğunu.
"İsteklerini bağırarak yaptırmaya çalışan çocuğuma, iştahı olmayan çocuğuma, altını ıslatan çocuğuma, odasını toplamayan, ev kurallarına uymayan, sorumluluk sahibi olmayan, ödevlerini yapmayan çocuğuma nasıl yardımcı olabilirim?" gibi düşünceleriniz varsa, bunlara da kısa cevaplar, tavsiyeler sunuyor. İnsanla işi olan herkese ama öncelikle anne-baba ve eğitimcilere tavsiyemdir sevgi ile...
Bir yaratıcı gerçekten var mıdır? Varsa o Allah mıdır? Allah neye benzer? Allah'ı kim yaratmıştır? Allah'ın büyüklüğünden ne anlamamız gerekir, bu nasıl bir büyüklüktür?
Aklımızı kurcalayan pek çok soruya, yargılamadan, yadırgamadan, "Ben de o yollardan geçtim." diyerek cevaplar arayan, bulan ve paylaşan bir insandır Özkan Öze. Tavsiyemdir. Sevgi ile...
Çok ağladım, çok gülümsedim, çok düşündüm okurken. Yazardan okuduğum ikinci kitap ve elimizde birer kahve, karşılıklı oturup bütün samimiyetimizle muhabbet ediyoruz gibi hissettiren üslubunu seviyorum. Anlattıkları zaten dikkate ve takdire şayan.
Kitap sabrın tanımı ile başlıyor. İnsanın neden sabırsız olduğunu, ne yaparsa sabrını gereken yerlerde kullanabileceğini anlatıyor. Önce kendimizle, sonra çevremizdekilerle ve mutlaka çocuklarımızla barışmanın yolunu yordamını gösteriyor. Özü bence şu; sabrını yanlış yerlerde kullanırsan, ona asıl ihtiyacın olduğu zaman sabırsız bir insan olarak bulursun kendini. Bu da genellikle çocuğuna karşı olur, çünkü çocuklarımız çevremizde gücümüzün yettiği tek varlıktır genelde... Bunu böyle söylemek iç acıtıcı ama doğru...
Kitabın benim bamtelime dokunan tarafı şuydu, kendi çocukluğunda belki sana sabredilmedi, çok yanlış tavırlara muhatap oldun belki ama hepsiyle barışman, affetmen mümkün. Bunları geç de, sen kendine ne kadar sabrediyorsun ondan haber ver! Bu hayatta en az sabrettiğim, hatalarını en az tolere ettiğim insan, sevgili kendim, bu kitabı evladım niyeti ile okusam da, sanırım en çok faydası sana...
"Hep yazsın." dediğim yazarlar listesine eklendi Dilek CESUR. Kalemine, kalbine sağlık. Tevsiyemdir, muhabbetle...
Okuyan, araştıran, deneyimleyen, ilmini ve tecrübesini cömertçe paylaşan insanlar var olsunlar! Hele bunu üç çocukla başaran anneler... Mümkün olsa "on kere var olsunlar" diyeceğim ama Onlar iki cihanda en güzel yerlerde var olsunlar o zaman.
Büyük bir istekle beklediğim kitaptı, bilmem inanır mısınız ama ben ona ulaşamayacak bir
Yirmi yedimdeyim. Bilmediğim vadilerde yürüdüm bunca yıl, pek çok kez. Ama bu en çetini ve en güzeli; annelik... "Nasıl bir duygu?" diye soran dostuma şunu söylüyorum mesela, "Kendimi aynı anda hem dünyanın en güçlü, hem de en aciz varlığı gibi hissediyorum.".
Bu büyülü bilinmezliğin içinde, en çok ihtiyaç duyduğumuz cümle
John Steinbeck, ilk kez. Uzun yıllardır Fareler ve İnsanlar'ına niyetlenirim ama bir türlü elime alamamıştım. Okul kütüphanesine yine o kitaba niyetle çıkıp bulamayınca, yazarın kalemiyle tanışmayı ertelememek için İnci'yi aldım. İyi ki almışım.
Hikayeye, mesaja odaklanan bir anlatım tercih etmiş yazar, süssüz, akıcı, sade. Ama nasıl başarıyor bilmiyorum, okurken alttan alta sürekli ezgiler dönüyor insanın zihninde, kimi zaman gergin, kimi zaman heyecanlı ve çoğunlukla hüzünlü bir ezgi... Üslubu kesinlikle tavsiyemdir.
Hikayeye gelirsek, anne, baba ve minik bir oğlandan oluşan çekirdek aile bir sabah bir felaket yaşıyor, sahil kenarındaki ahşap evlerinde, zehirli bir akrep, minik bebeği sokuyor. Anne baba çaresizce kasabaya gidip, doktorun kapısını çalsa da, maddi olarak doktora verebilecekleri bir şey olmadığından, doktorun evde olmadığı cevabını alıyorlar. El mahkum, inci aramaya çıkıyor aile ve baba, Kino, o güne dek görülmemiş büyüklükte muhteşem bir inci buluyor. Başta hayatlarının kurtulduğunu düşünüyor insan, Kino da öyle düşünüyor, okuyucu da. Ancak bu inci bolluk yerine bela, düşman, felaket getirebilir belki de... Kim bilir? Dünyanın ve dahi insan dediğimiz edna varlığın gerçekleri, malum.
Kitap boyunca yoksulluğu, umudu, aşkı, gayreti göreceksiniz, hem de nahif bir dille, tavsiyemdir, sevgi ile...
Livaneli'nin kalemi... Sakin ama karmaşık, sorgulayıcı ama mutmain, eleştirel ama destekleyici, mantıklı ve sevgi dolu. Bu bütün kitaplarında böyle midir bilmem ama biri yetişkin, diğeri çocuk kitabı olan, okuduğum iki kitabında böyle idi. Eşsiz bir tat bırakıyor insanın damağında. Yormadan sarsıyor hikayeyi anlatırken, kopamadan öyküyü sürdürüyor, sürüklüyor insanı.
Eserdeki ada, dünyanın son güzel yeri, anakaraya uzak, az sayıda kendi halinde insanların huzur içinde yaşadıkları bir yerdir. İnsanlar doğanın tadını çıkarır, az kazanır, az harcar, dünyayla asgari düzeyde bağlantı kurarlar. Ta ki ülkenin eski başkanının adadaki bir evi satın alıp, adaya yerleştiği zamana dek. Adaya geldikten sonra yaşlı başkan, kendi içinde hakim olan korku ve nefreti ada halkına da yavaş yavaş sezdirmeden bulaştırmaya, adadaki insan, hayvan, bitki, bütün canlıların huzurunu bozacak kararlar almaya, aldırmaya başlar. Yetişkinler durumu bilinçsiz bir şekilde sürü psikolojisi ile izlerken, çocuklar her şeyin farkında ve her şeyle mücadele etme çabasındadır.
Bir özgürlük mücadelesi. Bazı durumlarda halimizin izahı. Temiz, azimli, sürükleyici bir çocuk kitabı, tavsiyemdir.
Bazı kişisel zevklerimiz vardır dostlarım, kimimiz simit-ayran sever, kimimiz, simit-çay. Beyaz peynire karpuzu yapıştırır bazısı, bazısının tercihi domates olur. Bazen gündoğumu okumaları ister içim, bazense gün batımında çeker canımız bir kitabın yaprakları arasında yitmeyi...
Lakin kişisel olmayan, kendini kabullendiren, sevdiren bir ikili var bu kitapta. Hayati İnanç ve Bekir Develi. Bekir abi diye yazasım geldi, çünkü öyle samimi. Bir dost vesilesiyle geçti elime kitap, ertesi güne teslim etmem gerekti. Öyle olmasaydı eğer, ay sürerdi okumam, zira bitirmek istemez, düşüne düşüne, dinlene dinlene okurdum. Bir dost gibi, bir ağabey gibi, hayır hayır iki candan ağabey gibi saklardım kütüphanemin en güzel köşelerinden birine.
Muhabbet ortamı içinde, insanı, imanı, aşkı, ibadeti, özellikle namazı, edebiyatı, şiiri ve daha pek çok güzel, nahif mevzuyu ince ince, samimiyetle konuşmuş iki abimizin eseridir. Tavsiyemdir dostlar, ilgilisine. 🌺
Şiir kitapları öyle çok da okudum, anladım, bitirdim denebilecek eserler değil genelde. Daha çok okudum, sevdim, özledim, yine okudum, bazen elime alıp karıştırdım... Gibi uzayıp giden bir muhabbete dönüşüyor genelde, sevdiğimiz bir şairdense hele de.
Erdem Bayazıt'ı seviyorum. Bir insanın bu kadar sevgi dolu olabilmesini kıskançlık derecesinde seviyorum. Hem böylesine hayat dolu, hem "Bize ne yapsın ölüm." diyecek kadar ölüme yakın oluşuna şaşırıyorum. Bütün insanlığın, ümmetin, milletin derdini net bir biçimde yaşayışına hayran oluyorum. Erdem Bayazıt'la ilgili pek çok duygu var içimde, şiirleri ile buluştukça da çoğalıyorlar bir bir. Derdi olan, insana dert veren bir eser, tavsiyemdir. Dert istemeyene de, sırf edebi lezzeti için tavsiyemdir. Muhabbetle
Bir çocuk edebiyatı eseri. Güzel, eğlenceli, temiz ve en önemlisi, derdi olan bir hikaye. Çocuklara ciddi meseleleri, komik öykülerle anlatan kitaplar, en sevdiklerim. Okumayı sevmeyen çocuğun eline bile gönül rahatlığı ile verilebilecek bir kitaptı bu da. Behiç Ak'ın çocuk edebiyatı yazarı olduğunu biliriz çoğumuz, ama kalemi ile tanışma fırsatım bu kitap sayesinde oldu. İlkti ama son olmayacak 😉
Hikaye bir Nazlı Kedicik etrafında dönüyor. Doğrusu, Nazlı Kedi, dünyanın kendi etrafında döndüğünü sanıyor. İnsanları kendi kölesi, güneşi, ayı, yıldızları, ağaçları, kokuları, mevsimleri emir kulları addederek yaşıyor hayatı. Dahil olduğu ailenin babasının çizdiği bir hayvanat bahçesi projesinin başında olmak için, yaşadıkları mega kenti bırakıp, küçük bir şehre yerleşiyorlar. Aileyi başta korkutan bu durumun, zamanla aslında hep ihtiyaç duydukları şey olduğu ortaya çıkıyor.
Büyük şehrin, küçük şehrin, şehirlerin problemleri, hayvanların bakış açısından hayatın kendisi, insanların hayvanlar konusundaki yanılgıları, tatlı, iğneleyici, anlaşılır bir üslupla anlatılıyor kitapta. Samimiyetle, iç rahatlığıyla, tavsiye ederim
Şermin Yaşar'ın "Büyüyünce Roald Dahl olmak istiyorum." cümlesi üzerine okumaya karar vermiştim yazarı. En ünlü kitabı olan Matilda'yı okul kütüphanesinde bulunca da, siz tahmin edin nasıl sevindiğimi. Keyifle okudum, bitmesin istedim, sımsıcacık oldum, öyle bir maceraydı Matilda.
Çok okuyan, empati kurabilen, üstün yetenekleri olan bir kız Matilda. Ancak sevgi ya da saygı görmediği, dolandırıcı bir aileye, zorba bir okul müdürüne sahip. Buna rağmen hayatın ona gülen yüzü yine okulda karşısına çıkıyor, sınıf öğretmeni Bayan Honey. İki kırık kalpli zeki kızın birbirini sarıp sarmalamasını okudum bu kitapta.
Ayrıca yazarın, gerçeği abartılı, hayal gücü ile süslenmiş şekilde anlatması ruhumun çocuk yanının çok hoşuna gitti. Özellikle ortaokul çağı için, temiz kitap arayanlara tavsiyemdir. Sevgi ile
