...ve o an anlamıştı. Yüzüne defalarca vuran ama her seferinde elinin tersiyle ittiği gerçeği sonunda kabullenmişti. Bundan böyle kilitli bir sandık gibi sımsıkı kapanacak, kimselere açılmayacaktı.
Bir şiir ne kadar sevilebilirse işte o kadar seviyorum. :)
"Aşkım da değişebilir, gerçeklerim de.
Pırıl pırıl dalgalı bir denize karşı
Yangelmişim dizboyu sulara,
Hepinize iyi niyetle gülümsüyorum,
Hiçbirinizle döğüşemem.
Siz ne derseniz deyiniz
Benim bir gizli bildiğim var,
Sizin alınız al inandım,
Sizin morunuz mor inandım,
Ben tam dünyaya göre,
Ben tam kendime göre,
Ama sizin adınız ne
Benim dengemi bozmayınız."
İçime işleyen acıyı size değil
Bir suya bırakmayı öğrendim
Dal olmaktan vazgeçeli çok oldu
Bu yüzden ne bir ağacım var
Bana beden
Ne de çiçek açacak benden.