Açıkçası kitabı tavsiyelerine güvendiğim iki arkadaşımın tavsiyesiyle aldığımdan büyük beklentiyle başladım. Ancak okurken gerek dili gerek konunun ilerlemeyişi olsun oldukça sıktı. Aslında tür olarak daha çok anı, günlük tarzında olduğunu bilmeden aldığımdan ötürü oluşan bir hayal kırıklığıydı bu. Çünkü zaten sevdiğim bir tür değildir. Anlatımda bolca felsefi görüş ve ifadeler var bunlar da bilmediğimden olsa gerek beni epey yordu.
Karakterlere gelecek olursak intihar planı yapan 12 yaşındaki küçük kızımız Palome'nin herkese üstten bakması, sürekli ne kadar zeki olduğunu vurgulaması beni çok irrite etti. Tam olarak benim ergenliğimi hatırlatsa da buna rağmen empati kuramadım. Ama tam tersine kapıcı Renée karakterini çok sevdiğimi söyleyebilirim.
Hikayenin sonu ise benim için ters köşeydi. Genel olarak çok sevmesem de okuduğuma pişman olmadım.