Her şeyin tamam olması ve kendimi daha az yalnız hissedebilmem için idam günümde çok seyirci bulunmasından ve bunların beni hınç dolu haykırışlarla karşılamalarından başka isteyecek bir şeyim kalmamıştı.
Her hâlükârda beni gerçekten ilgilendiren şeyin ne olduğuna belki emin değildim ama beni ilgilendirmeyenin ne olduğundan emindim. Ve tam da onun bana bahsettiği şey, beni ilgilendirmiyordu.
Okur Takip Önerileri
Bağlılık, düşünmemek demektir, düşünmeye gerek duymamak demektir. Bağlılık bilinçsizliktir.
Ona bakarken hâlâ midemde kelebekler uçuşuyordu.
Eğilirsen basamak, dik durursan sığınak olursun.
Mutlu olmak istiyorsan herkes gibi yaşarken kimse gibi olma.
Gözlerimiz kenetlendi. Ve o anda her şey değişti. Ne yaptığımı gördüm. Bir insanın hayatının merkezinde durabileceğimi, hayatta kalma sebebi olabileceğimi gördüm.
Yeniden yaşamaya başlamış gibi hissetmeyi bekledim.
Dokuz ay sonra hala bekliyordum.
Sesini özledim, aniden gelen zor kazanılmış kahkahasını, parmaklarıma değen dudaklarının verdiği hissi, uykuya dalmak üzereyken göz kapaklarının kapanışını.
Ya da kendileri yüzme bilmediği hâlde boğulan birinin arkasından köprüden atalayan insanların durumuna benzetilebilir belki yaptıklarım.
"Sana, beni hiç tanımamış olan sana."
Aklında yüzlerce soru vardı ama bunların hepsi tek kelimelik bir soruyla indirgenebilirdi. NEDEN?
