"Bizi büyümek isteyen her yerimizden kesmiş, budamış olabilirler. Toprağın üzerinde usulca da olsa yükselmemize izin vermemiş olabilirler. Orada ellerinde her türlü kesici, yakıcı edevatla beklemiş, biz 'görünür' olur olmaz üzerimize kezzap dökmüş, bizi parçalamış, dallarımızı, hatta gövdemizi tekrar tekrar kırmış olabilirler. Ama hayattaysak eğer, yaşıyorsak, bu, kökümüz de hâlâ canlı demektir. Kökümüzün canlı olması, yeniden filiz verme kapasitemizi kimse elimizden alamamış demektir. Varız, demek ki yeniden var da olabiliriz. İşte bunu hiç kimse elimizden alamaz."
"Kendisini/hayatını yaratamayan kişi, hayatının boş olduğunu duyar içinde. Var olma coşkusunu kendimizi yarattıkça ve o yaratıcılık üzerinden yaşarız. Yarattığımız kadar varızdır. Yarattığımız ölçüde yaşadığımızı duyarız içimizde."
"En önemli yaratıcılık, kendimizi ve kendi hayatımızı yaratmamız. Tolstoy'un, Sanat Nedir kitabında sanatı uzun uzun övüp sonra vurguladığı gibi geride bıraktığımız en önemli eser, hayatımız."