Etimle kemiğimle iğreniyorum bu devirden.
Enkazları fırsat bilip yağmalamaya çalışan, kendi çıkarları için bir şeyler araklayan insanlardan iğreniyorum.
Battaniyelere, gıdalara zam yapan fırsatçı insanlardan iğreniyorum.
Birkaç kuruş para için yapacağınız binanın malzemesinden çalıyosunuz.
Bencil insanlar yüzünden masumların canı yanıyor.
Ben de buna yanıyorum.
İnsanın ruhu sırf, çamurdur, işlenmiş, hala kabakıyım doğranmış becerilere sahip, yontulmamış bir çamurdur ve temiz, sağlam olan hiçbir şey fark edemez; eğer yapabilseydi bunu, bu ayrılış ne kadar başka olurdu!
İnsanın, sevdiği insanlardan geç ayrılması zehirdir!
İnsanın, bıçakla keser gibi, kendisi için doğal bir iklim olan ıssızlıkta yine yapayalnız kalması daha iyi.