Postmodern tarihin-sonu düşüncesi, bugünkünden çok farklı bir gelecek tasavvur etmez ve bu beklentisini de tuhaf biçimde bir şenlik nedeni sayar. Ama aslına bakılırsa, olanaklı birkaç tane gelecek var ve birinin adı da faşizm. Postmodernizmi ya da bu sorunla ilintili olarak herhangi başka bir politik öğretiyi bekleyen en büyük sınav, gerçekleştiği takdirde buna nasıl karşılık vereceğidir.
Sayfa 180 - Ayrıntı Yayınları, 2011.Kitabı okudu
Aktörlük Sanatı, Sanat Kuramları, Görme Biçimleri
_Medeniyet, insanların ne kadar para kazandığıyla ya da kaç tane lüks arabaları olduğuyla ölçülmez. Medeniyetin para birimi Sanat’tır. Sanat aristokrattır ve sanatla uğraşan kimseler de yükselerek seçkinleşirler. Müzelerimizde ve kütüphanelerimizde korunan da sanatın ta kendisidir. Sanat Müzesi'ni ziyaret ettiğinizde göreceğiniz, insanların
Umberto Eco, "Ebedi Faşizm" de faşist tavrın çekirdeğini tanımlayan bir dizi özellik sayıp döker: Dogmatik inatçılık, mizah yokluğu, rasyonel muhakemeye karşı duyarsızlık... insan ancak bu kadar yanılabilir. Günümüzün yeni-faşizmi gittikçe daha çok "postmodern", medeni, oyuncudur, kendisine karşı ironik bir mesafe takınır, ama bütün bunlara rağmen aynı ölçüde faşisttir..
Sayfa 275 - MetisKitabı okudu
Sayın yargıç, postmodern faşizm ortamında ananızla bile kader birliği yapamıyorsunuz. Her şey satılığa çıkarılmış oluyor çünkü. Satılık olmayan hiçbir değer, hiçbir inanç, hiçbir ilke kalmamış oluyor. Kendinizi kaldırımların, ormanların, tarihin, ilahiyatın, havanın, suyun, tecrübenin, sanatın, bilginin, ideolojinin, onurun, bir toplumu toparlayan her şeyin, kim daha çok verirse onda kaldığı bir müzayedede buluyorsunuz.
