Yıldızlar diyarında ötüyor kuşlar yeryüzü
ise oldukça dar.
Ölürsem
Mecazlar sedyesinde
Taşıyın beni
Hiçbir yerde indirmeyin
Bir deniz sahilinden çıkıp yola
Öbür deniz sahilinde
Dinlendirin beni
Ağlasın aramızdaki uzaklık
Ölürsem
Gözlerimi kapamayın
Körolası önemsizliklere rağmen
Devam edin sevgiye
Ölürsem
Ölümü doğduğum yere götürmeyin
Dünyanın gözbebeğine
Gömün beni.
gönül türkü söylesin
acı duyulmasın hiç.
Dönüver bir geceliğine
bahar açayım seninle
bir geceye bir yüzyıl vereyim sana
Sayfa 84Kitabı okudu
Çingeneler
Karanlık yağmurlar gibi dağılmışlar
sıcaklarda
ne dua edecek kiliseleri var
ne savaş duyuracak devletleri
başkaları için kılıç yaptılar
kendilerine salt yalnızlık türküsü söylediler
içlerinde en iyi türkü söyleyeni
seçtiler padişah kendilerine.
söyle bana nasıl bir içkidir düşünde içtiğin.
Topraktan çıkaracak güneşi
Yıldızı yıldızda bulacak
Yalnız.
Sayfa 11Kitabı okudu
Makedon şair Radovan Pavlovski'yle İstanbul'u gezerken, Yerebatan Sarayı'nda söylediği bir sözü unutamıyorum: "Bu kentin üstü de müze, altı da!.."
Sayfa 43
Sessizce hiç fark ettirmeden gitmeli insan gidecekse
Doğan ay, batan güneş gibi,
Yağmaya başlayan yağmur gibi.
Sayfa 63Kitabı okudu
Düğün de yaptılar çabucak. Yasayla
bağladılar erkekle kadını. Nikâhladılar
Kuraklık ve Tufanı.
Bir türlü bulamadılar ama sevgisini
Tohumun.