Gittikçe yalnızlaşıyorsunuz insan kardeşlerim Ne bir ortak sevinciniz kaldı sizi çoğaltacak Ne bir içten dostunuz var acınızı alacak Unuttunuz nicedir paylaşmanın mutluluğunu; Toprağı rüzgârı denizi göğü O her zaman bir insanla anlamlı Tükenmez bir hazine gibi kendini sunan doğayı Unuttunuz, gömülüp günlük çıkarların Ve ucuz korkuların kör kuyularına Daraldıkça daraldı dünyaya açılan pencereniz.
her zaman her yerde olman ,olduğun yerde en öne geçmen, kendini sürekli göz önünde tutmak için her türlü yolu denemen seni değerli bir kişi yapmaz.
çünkü asıl değerli olan vitrinde ki değil kasada saklanılandır