Sık sık Amin Maalouf’un yazdığından şüphe duyduğum bir kitap oldu. Güzel başladı fakat sonrası alelacele, öylesine yazılmış ve yazara bıkkınlık gelmiş de bir an önce bitsin diye baştan savılmış gibiydi. Zîrâ bu kadar güzel bir konuyu, karakterleri ve durumları irdelemeden hiç etmiş nedense. Aşırı hızlı bir zaman akımı söz konusu. Ne ara hastalandı, kız ne ara 20 oldu…Işık hızında okuyoruz yarısından sonrasını. Mekân desen harika bir rota üzerinde ilerliyor örgü ve Beyrut’tan, Paris’ten, Adana’dan okuyucuya pencereler açsa inanılmaz lezzetli ve okuru mutmain edebilen doyuruculukta nefis bir kitap çıkacakken baharatı, tadı tuzu eksik yemek gibi… Bir Afrikalı Leo, Arapların Gözünden Haçlı Seferleri değil. Çerezlik bir kitap olmuş ve buna rağmen yine de beni düşündüren, altını çizdiğim satırlar oldu. Etkilendiğim noktalar tamamen kişisel yaşamımda benzer durumlar yaşayıp, satırların o hassas uçlara dokunmasıyla ilgiliydi. Aslında muhteşem bir konu çok yüzeysel, birine sanki kitabın aslı varmış da özetini anlatır gibi yazılmış. Daha iyilerini yazmıştı, o yüzden hayal kırıklığı. Okumaya yeni başlayanlar içinse yazarla ve kitap okuma alışkanlığıyla tanışmak için güzel bir basamak.
