ben senden ölürdüm
oysa sen benim yaşamımdın
sen benimle giderdin
sen bende okurdun
ben caddeleri
başıboş dolaşırken
sen benimle giderdin
sen bende okurdun
belki hâlâ
ezilmiş gözlerin ardında, derinliğinde donmuşluğun
güçsüz çabalamalarıyla
şu şarkılarının arınlığına inmek isteyen
yarı canlı karmaşık bir şey
arda kalmıştı
*belki; fakat ne de sonsuz bir boşluk!
güneş ölmüştü
ve kimse bilmiyordu
yüreklerden uçup kaçan
o üzgün güvercinin adı
inançtır...
Füruğ.
Doktorun anlayamadığı şey, kaybımızı anlayan ve anlayabilecek kişilerle olmadığımız sürece agoni duygusunu gerçekten
yaşayamayacağımızdır. Ne olduğunu biliriz, ama yaşadığımz şeyin anlami, ancak bunu başkalarıyla paylaştığımızda ya da kaybimizla ilgili tepkilerini görduğümüzde güçlenir. (Psikolog Nico Frijda bu konuda benzer bir şey söylemiştir: "Keder; ölüm ya da ayrılık haberi ile ortaya çıkmaz, bu haber yalnızca sözcüklerden ibarettir. Keder kişi bomboş evden içeri girdiğinde kişiyi vurur. ")